«Μπάτσοι κρυφτείτε, έρχεται η γρίπη των χοίρων»

-by Deadrabbit

Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Κράτος Δικαίου

Υπό κατάθεση τροπολογία του νόμου 3386/2005: Είσοδος, διαμονή, και κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην Ελληνική Επικράτεια.

"Ο αλλοδαπός (νόμιμος ή παράνομος) θεωρείται επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη ή ασφάλεια όταν σε βάρος του ασκηθεί ποινική δίωξη για αδίκημα που τιμωρείται με στερητική της ελευθερίας ποινής, τουλάχιστον τριών μήνών". Ταυτόχρονα, αν στην κράτηση του στην μπουρού, μέχρι να απελαθεί, και ενώ θα αλληλοχαστουκίζεται με άλλους μετανάστες προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού, κριθεί ύποπτος διαφυγής, τότε η παραμονή του στο κρατητήριο θα διαρκεί από έξι έως δώδεκα μήνες.

Νομικός δεν είμαι αλλά η υπόθεση ζέχνει φράουλες Μανωλάδας (1, 2). Μια πρόχειρη έρευνα δείχνει ότι διευκολύνεται η απέλαση ακόμα και νόμιμων μεταναστών καθώς και η μακροχρόνια κράτηση τους για αδικήματα που μόνο κακουργήματα δεν αποτελούν (1, 2).

Το κράτος με αυτό το νόμο ξεχωρίζει για τα καλά τα χλωρά απ τα ξερά. Τους γηγενείς από τους όποιους άλλους. Το βρίσκω απόλυτα θεμιτό γιατί δεν έκαναν τόσο κόπο να έλθουν οι ΕΛ από τον Σείριο για να εξομοιώνονται τα παιδιά τους με τους βάρβαρους.

Το κράτος όπως πολλοί προτιμούν να ξεχνάνε είμαστε εμείς. Αν το κράτος, δηλαδή εμείς (δεν είναι υπερβολή η επανάληψη όταν δεν γίνεται εύκολα κατανοητό το πέριεχόμενο), γουστάρει να έχει τέτοιους νόμους και επιβραβεύει πολιτικούς που προωθούν τέτοιους νόμους, τότε όποιος εξαντλεί την οργή του στους μπάτσους που π.χ κακοποιούν μετανάστες υποκρίνεται ως εκεί που δεν πάει. Όπως στην δημοκρατία τα αδιέξοδα βρίσκονται μόνο μέσα στα μυαλά των πολιτών που δεν υπηρετούν την πολιτεία, έτσι και το όργανο, όπως και το μπουζούκι, παίζουν σε ότι σκοπό τους βαρέσεις.

Και όλοι όσοι μπλογκαροαμπελιφολοσούμε, αποθεώνουμε το κάθε παλτό με δυο σπασμένα πόδια, χτίζουμε καριέρες ή τρέχουμε σαν τον Βέγγο για τον καθημερινό επιούσιο, και γενικώς ζούμε τις ζωούλες μας, καλό θα είναι να κάνουμε και καμιά αυτοκριτική. Ακόμα και οι ίδιοι να είμαστε παναγίες και να μην έχουμε την παραμικρή ευθύνη για το τριγύρω μπάχαλο, υπάρχουν δικοί μας άνθρωποι που σίγουρα έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για το πολιτικό-περιβαλλοντικό-κοινωνικό-ηθικό και πλεόν νομικό κατάντημα. Δεν είμαστε πεφωτισμένοι για να δείξουμε το φως, είναι ζήτημα αν μπορούμε να το βρούμε οι ίδιοι. Μπορούμέ όμως να τους καλέσουμε να ψάξουμε μαζί. Με μόνη ελπίδα να ξαναξεκινήσουμε την αναζήτηση αλλά να μην καταλήξουμε με εκπομπή στον Αντέννα.

Υ.Γ: Απο το Smooth Criminal στο Rock my World πολλά στραβά μεσολάβησαν αλλά ο καλλιτέχνης μένει ζωντανός με το έργο του και ο Michael Jackson επικαιροποίησε όσα είχε διδάξειτο Rock n Roll προγενέστερα. Το μπιτ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης.

4 σχόλια:

  1. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου φίλε Lost in Birmingham. Όντως το κράτος με την στάση του (μας) δείχνει (δείχνουμε) το πως αντιμετωπίζει τους μετανάστες. Άλλωστε μεταξύ μας, η ξενοφοβία πια πέρνει διεθνείς διαστάσεις κ δείχνει να τρομάζει τον περισσότερο κόσμο στις δυτικές κοινωνίες (άλλους λιγότερο κ άλλους περισσότερο).
    Είναι νομίζω εύκολο για τον μέσο άνθρωπο να πιστεύει ότι για τα δεινά του κ την κατάντια του,φταίει ο κακομοίρης που ψάχνει μια ευκαιρία για να φτιάξει την ζωή του.Σήμερα άκουσα να αποκαλούνται βρωμιάρηδες κ ζώα οι μετανάστες (άσε που τους χωρίζουν κιόλας, σου λέει δεν είμαι ρατσιστής,μόνο με τους τάδε έχω πρόβλημα).
    Μάλλον όλοι αυτοί ξεχνάνε ότι έτσι λειτουργεί το ρημάδι το καπιταλιστικό σύστημα.Για να γεμίσουν αυτοί την κοιλάρα τους κ την ντουλάπα τους, πρέπει κάποιοι να μην έχουν ούτε δεύτερη αλλαξιά να φορέσουν. Ας θυμηθούνε άλλωστε λίγο τους γονείς κ τους παπούδες τους. Μήπως αυτοί δεν μοιάζαν σε εικόνα με τους σημερινούς μετανάστες; Ξέρω, οι δικαιολογίες που ακούω πολλές:-εμείς δεν κλέβαμε, εμείς σεβόμασταν την ξένη χώρα, εμείς είμασταν σωστοί κτλ κτλ ...Παπάρια μάντολες λέω εγώ.Κ εμείς είχαμε κλέφτες, κ εμείς είχαμε δολοφόνους κ εμείς είχαμε μαφία κ εμείς μοιάζαμε με κίνδυνο για τους εκεί μόνιμους κατοίκους. Το θέμα είναι αν θέλουμε να σταθούμε στους κακούς κ όχι στους καλούς μετανάστες κ γενικά αν θα είμαστε δίπλα στον ξένο κ όχι απέναντι του...κ αυτό είναι στάση ζωης κ δεν αλλάζει ούτε από ένα περιστατικό ούτε από χίλια

    Υ.Γ Απλά αυτό που δεν κατάλαβες φίλε Lost in Birmingham είναι ότι αντιμετωπίζεις τον μπάτσο με μπουζούκι κ το κράτος με οργανοπαίχτη.Το θέμα είναι ότι το μπουζουκάκι παίζει όμορφες νότες,ενώ οι μπάτσοι φαλτσάρουν συνεχώς.Τέσπα, αυτό που θέλω να πω κ στο οποίο έχω ξαναναφερθεί αλλά για κάποιο λόγο επιμένεις να το πέρνεις όπως θες,είναι ότι εννοείται ότι το κράτος έχει μακράν το μεγαλύτερο πρόβλημα,αλλά δεν μπορείς να δείχνεις τέτοια στάση απέναντι σε έναν θεσμό όπως είναι αυτός της αστυνομίας,που μαζί με τις υπόλοιπες δυνάμεις καταστολής,έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην επιβολή των αποφάσεων της εκάστοτε κυβέρνηση-καθεστώς.Αυτό είναι πολιτική στάση κ θεωρώ ότι δεν χωράνε αντικειμενικότητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θέλω να είμαι σύντομος αν και ήδη φλυαρώ.

    Η παροχή δημοσίων υπηρεσιών, εκτός φεριππήν της παιδείας και της υγείας, περιλαμβάνει και το αίσθημα της ασφάλειας. Το πως εμηνεύεται η παροχή αυτών των υπηρεσιών έχει χαοτικά ενδεχόμενα (διδαχές που μιλάνε για τον Σατανά Κεμάλ Vs διδαχές που αμβλύνουν τα εθνικά μίση; Η αστυνομία ως φασιστικό όργανο Vs Η αστυνομία ως όργανο επιβολής της ‘όποιας’ εννοούμενης τάξης). Υποκειμενικά μπορούμε να μιλάμε για χρόνια με παραδείγματα.

    Το ότι πάντως απαιτείται η ικανοποίηση ενός κοινά αποδεκτού επιπέδου ασφάλειας μπορώ να το εξηγήσω σίγουρα και βάσει της ανάλυσης σου (π.χ ο καπιταλισμός δημιουργεί ανισότητες οι οποίες προκαλούν νέα προβλήματα κλπ) αλλά η καθημερινότητα δεν είναι μόνο θεωρητική διαπάλη, είναι και πρακτικότητα.

    Σε ότι αφορά την τήρηση της τάξης έχουμε τον νόμο και τα οργανά του όπως έχουμε τους τα σχολεία και τους δασκάλους για την παιδεία. Αυτό δεν θα πάψει να υφίσταται για έναν και μόνο λόγο.

    Αν έβλεπες κάποιον να βιάζει μια γυναίκα, εκτός από το να την έσωζες, πιθανώς στην απώλεια ελέγχου από το όνειδος να τον σκότωνες κιόλας. Ο νόμος και τα όργανα του (όπως ορίζονται από το περιβόητο κράτος) έρχεται όχι μόνο να νουθετήσει ή να τιμωρήσει (και αυτό σηκώνει κουβέντα) αλλά και να αποφύγει την αυτοδικία από τον πάσα ένα.

    Εσύ πιστεύεις αισιόδοξα οτι κάποτε η ανθρώπινη κοινότητα δεν θα χρειάζεται αστυνόμους γιατί δεν θα έχει παραβάτες. Καλά κάνεις αλλά εγώ πιστεύω ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά – από το να πάνε χάλια έως να πάνε τέλεια.. Προτιμώ να είμαι απαισιόδοξος στο πνεύμα και αισιόδοξος στην θέληση-βούληση (Αντόνιο Γκράμσι). Για την ώρα το αίσθημα της ασφάλειας θεωρείται δημόσιο αγαθό και κάποιος πρέπει να το φέρει εις πέρας.

    Ως εκ τούτου, ο όποιος κακός μπάτσος είναι και αυτός παραβάτης του νόμου και θα έπρεπε να τιμωρείται. Αλλά αν οι περισσότεροι μπάτσοι είναι κακοί, αν φέρονται σαν ζώα, αν είναι πολιτικά όργανα των εξουσιαστών, τότε το πρόβλημα είναι το κράτος (εμείς) και οι νόμοι του, και οι μπάτσοι είναι μόνο το δέντρο που μας κρύβει το δάσος. Και τον Δεκέμβρη η αντίδραση ξέφυγε γιατί κανείς δεν εμπιστεύεται οτι θα τιμωρηθεί ο ειδικός φρουρός, αλλά από την άλλη τι θα μπορούσε να γίνει?

    1. Να δίνανε τον ειδικό φρουρό στο πλήθος?
    2. Να καιγόταν η βουλή?

    Όσο πιθανό είναι να μην υπάρχει ούτε ένα ράντζο σε ελληνικό νοσοκομείο άλλο τόσο είναι να μην υπάρχει ούτε ένας κακός μπάτσος. Αλλά αυτό είναι δουλειά του κράτους να το λύσει. Κατά την γνώμη μου, αντί να απαιτούμε καλύτερη αστυνομία σαν πολίτες, κάποιες ομάδες όπως συνδικαλιστές, φοιτητικές παρατάξεις και τώρα πια τρομοκράτες που παίζαν λίγο περισσότερο Doom αντί για adventure games στα νιάτα τους, σπεκουλάρουν ασύστολα. Όταν ο δημόσιος βίος γίνεται αντικείμενο σπέκουλας δεν υπάρχει μέλλον ούτε θεωρητικό ούτε πρακτικό.

    Φλυάρησα τραγικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πασιφανές παράδειγμα σπέκουλας:
    http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_02/07/2009_320649

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αφού ουσιαστικά συμφωνείτε και οι 2 και εφόσον τα σχόλια του ενός αλληλοσυμπληρώνουν δημιουργικά τα σχόλια του άλλου, θα μας πείτε επιτέλους που διαφωνείτε ?

    "Προτιμώ να είμαι απαισιόδοξος στο πνεύμα και αισιόδοξος στην θέληση-βούληση (Αντόνιο Γκράμσι)"...όπως πολύ σωστα ανέφερε ο lost...εδώ περικλείεται ολόκληρη η αλήθεια και για να το συνεχίσω λίγο παραπέρα εννοώ πως καλή είναι η θεωρητική προσέγγιση, ανάλυση και κατακραυγή της υφιστάμενης κατάστασης, αλλά από πράξεις τι γίνεται ? κ δεν εννοώ βέβαια άκριτη αντίδραση κατά του κατεστημένου, άπόρριψη κάθε κρατικής πολιτικής και επιδοκιμασία κάθε είδους βίας και ωμότητας, αλλά λίγο ενεργότερη δραστηριοποιήση όλων μας (μαζί κ εμού) και ενασχόληση με τα κοινά ίσως να μην έβλαπτε, θέληση, βούληση, επιμονή και υπομονή χρειάζεται από όλους μας και όχι πνευματώδεις αναλύσεις...

    Ειδάλλως, αν γυρίσει κάποιος και μας πει πως μας ταιριάζει η υφιστάμενη κατάσταση την οποία βιώνουμε και μας αξίζει το κοινωνικό σύστημα και ο τόπος στον οποίο ζούμε θα έχει τελικά δίκιο ή άδικο ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή