Θυμόταν τα χρόνια σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Όταν άκουγε ένα σωρό μη ομιλώντες την ελληνική γλώσσα να συζητάνε για τα διδάγματα της αρχαίας γραμματείας ή για τους αρχαίους θησαυρούς που είναι ακόμα κρυμμένοι στα έγκατα της ελληνικής γης. Όταν πίστευε ότι θα μπορούσε να γυρίσει και να προσφέρει κάτι στον εαυτό του και στην πατρίδα του...
Τα θυμόταν όλα αυτά καθώς ένα νεράντζι εκσφενδονίστηκε κατά πάνω του. Στον αποστολέα αναγνώρισε μια ξεναγό που έχανε άλλο ένα μεροκάματο από την συνεχιζόμενη κατάληψη της Ακρόπολης και αποφάσισε να πάρει το νόμο (ή το νεράντζι) στα χέρια της. Θα μπορούσε να της είχε απαντήσει τοιουτοτρόπως αν δεν είχε νιώσει ειλικρινέστατο οίκτο για έναν Ισπανό ηλικιωμένο τουρίστα λίγο πιο πέρα. Καθως προσπαθούσε να καταλάβει γιατί δεν θα επισκεπτόταν τον ιερό βράχο ούτε στην διάρκεια της δεύτερης μεσογειακής του κρουαζιέρας, μέσα στην αναμπουμπούλα κάποιος του βούτηξε το πορτοφόλι. Αναζητούσε την τουριστική αστυνομία αλλά ουδείς ήξερε να του δώσει πληροφορίες. Μια ηλιοκαμμένη και άκρως γοητευτική ξανθιά απεργός του είπε να συστήσει στον ισπανό να πάει στο ΑΤ Ακροπόλεως. Muy bien, αναφώνησε το αναπτερωμένο ηθικό του τουρίστα. Όταν διαπίστωσε, όμως, ότι το ΑΤ Ακροπόλεως μόνο κοντά στην Ακρόπολη δεν βρίσκεται προτίμησε να πάρει τηλέφωνο την τράπεζα και να ακυρώσει τις κάρτες του. Και να μην επιστρέψει ποτέ στον τουριστικό αυτό παράδεισο.
Θα προσπαθούσε να βοηθήσει τον τουρίστα, ίσως και να πήγαινε μαζί του μέχρι το τμήμα καθώς αναρωτιόταν αν στο ΑΤ Ακροπόλεως θα μιλούσαν και καταλανικά εκτός από την γλώσσα των καστιγιάνων. Θα τα έκανε όλα αυτά αν μια δημοσιογράφος με ύφος μπλαζέ δεν τον ερέθιζε με τις ερωτήσεις της!
Δημοσιογράφος: Δεν αισθάνεστε πως υπερβαίνετε τα εσκαμμένα στερώντας την ευκαιρία από αυτούς τους ανθρώπους να επισκεφτούν το λίκνο του πολιτισμού?
Συμβασιούχος: Είμαστε απλήρωτοι τέσσερις μήνες και χωρίς καμία εξασφάλιση για το επαγγελματικό μας μέλλον.
Δημοσιογράφος: Για να πετύχετε την μονιμοποιήση σας λοιπόν θα πατήσετε επί πτωμάτων? Το παραδέχεστε?
Συμβασιούχος: Άκουσες μωρή κότα ότι είμαι απλήρωτος τέσσερις μήνες και χωρίς δώρο χριστουγέννων?
Δημοσιογράφος: (Μιλώντας στο ένα από τα 16 παράθυρα του τηλεοπτικού λινκ) Μόλις ακούσατε κυρίες και κύριοι ότι έχουμε να κάνουμε με αδίστακτα συνδικαλιστικά αποβράσματα, να έλθουν πάραυτα τα ΜΑΤ, τα υποβρύχια και οι ειδικές δυνάμεις να τους εξουδετερώσουν...
Θα ήθελε να πει πως δεν έφταιγε εκείνος που ο πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων τέσσερις μέρες πριν τις εκλογές. Θα ήθελε να θυμήσει πως υπάρχουν πιο ενδιαφέροντα ζητήματα από τις ερωτικές περιπτύξεις του πρώην ΓΓ του Υπουργείου Πολιτισμού (και φίλου του πρωθυπουργού) με την γραμματέα του. Πως στην επικαιρότητα παρέμειναν οι παράνομες φωτογραφίες, όχι όμως και το που διανεμήθηκαν τα λεφτά των ειδικών λογαριασμών του υπουργείου. Θα ήθελε επίσης να πει πως η φύση του επαγγελματός του είναι τέτοια που δεν μπορεί να συνεισφέρει άμεσα στην λογική της κερδοφορίας ούτε μπορεί να αξιολογηθεί βάσει βραχυχρόνιων χρηματο-οικονομικών κριτηρίων. Θα ήθελε να πει πολλά αλλά είχε λήξει ο τηλεοπτικός του χρόνος όπως και τα όνειρα του.
Είχε μείνει μόνο το ‘Ήχος και Φως’. Και ίσως θα έπρεπε να πηδήξει για να το βρει.
Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009
Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009
Σιδερένιο Κουνούπι
4 Ιουνίου 2006
http://ymagblog.blogspot.com/2009/02/blog-post_4201.html
22 Φεβρουαρίου 2009
http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/5046986.stm
Οι σεναριογράφοι του Prison Break είναι χρόνια πίσω... Και η Ελλάδα χρόνια μπροστά
http://ymagblog.blogspot.com/2009/02/blog-post_4201.html
22 Φεβρουαρίου 2009
http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/5046986.stm
Οι σεναριογράφοι του Prison Break είναι χρόνια πίσω... Και η Ελλάδα χρόνια μπροστά
Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009
Σεξουαλική Συμπεριφορά
Ο Ταχυδρόμος των "Νέων" δημοσιεύει σήμερα τα αποτελέσματα μιας ad hoc έρευνας που πραγματοποίησε σε διακόσιους νέους (100 κορίτσια και 100 αγόρια) σχετικά με την σεξουαλική συμπεριφορά των νέων. Βεβαίως, δεν τίθεται λόγος στατιστικής γενίκευσης των αποτελεσμάτων και αυτό ορθώς τονίζεται και στο ένθετο.
Ο λόγος που ενημερώνω το ιστολόγιο είναι επειδή βρήκα αξιοσημείωτα ορισμένα εκ των ευρημάτων. Παραδέχομαι μάλιστα ότι αισθάνθηκα λίγο παλαιολιθικός σε σχέση με κάποιες από τις αντιλήψεις που καταγράφονται στην έρευνα. Αν διαβάσει κανείς το άρθρο θα με ενδιέφερε μια γενική εικόνα για το πως βρίσκει τα ευρήματα και σε τι βαθμό μπορεί να την/τον αντιπροσωπεύουν.
Υ.Γ: Οι πικάντικες αφηγήσεις προσωπικών εμπειριών προτιμότερο είναι να αποφευχθούν χάριν προστασίας προσωπικών δεδομένων. Μόλις επεκταθούμε και σε ιστολόγιο ερωτικών ιστοριών θα σας κρατήσουμε ενήμερους ;-)
Ο λόγος που ενημερώνω το ιστολόγιο είναι επειδή βρήκα αξιοσημείωτα ορισμένα εκ των ευρημάτων. Παραδέχομαι μάλιστα ότι αισθάνθηκα λίγο παλαιολιθικός σε σχέση με κάποιες από τις αντιλήψεις που καταγράφονται στην έρευνα. Αν διαβάσει κανείς το άρθρο θα με ενδιέφερε μια γενική εικόνα για το πως βρίσκει τα ευρήματα και σε τι βαθμό μπορεί να την/τον αντιπροσωπεύουν.
Υ.Γ: Οι πικάντικες αφηγήσεις προσωπικών εμπειριών προτιμότερο είναι να αποφευχθούν χάριν προστασίας προσωπικών δεδομένων. Μόλις επεκταθούμε και σε ιστολόγιο ερωτικών ιστοριών θα σας κρατήσουμε ενήμερους ;-)
Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009
Κινήματα Πόλης
Κατά την διάρκεια της ερευνητικής μου μελέτης, έχω σερφάρει σ' ένα ευρύ πεδίο διαδικτυακών πηγών που ψιλαφίζουν θέματα τουριστικής ανάπτυξης μέσα από το πρίσμα περιβαλλοντικών οργανώσεων και τοπικών κοινωνιών. Δεδομένου ότι το επίκεντρο της μελέτης μου είναι η ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, έχω πλέον μια αρκετά ολοκληρωμένη εικόνα για τέτοια θέματα τόσο σε ότι αφορά το παραλιακό μέτωπο του Σαρωνικού όσο και άλλες περιοχές όπως η Πλάκα, ο Λόφος Φιλοπάππου, η Μαρίνα Ζέας κλπ.
Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα εκ των σημαντικότερων πόρταλ πληροφοριών για τα κινήματα που δρουν σε ολη την Αττική, και όχι μόνο, υπέρ της διατήρησης των ελεύθερων χώρων και της προστασίας του περιβάλλοντος. Το Παρατηρητήριο Ελεύθερων Χώρων Αθήνας-Αττικής είναι δημιούργημα από το 1999 του Ηλια Γιαννίρη, Διδάκτορα του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου και μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής Συλλόγων και Κινήσεων για την προστασία των Ελεύθερων Χώρων της Αθήνας.
Στο Παρατηρητήριο μπορείτε να βρειτε συνεχή ανανεώσιμη αρθρογραφία αλλά και παρεμβάσεις συντονιστικών επιτρόπών και επιστημόνων για όλα τα θέματα της επικαιρότητας με περιβαλλοντική διάσταση. Οι εκπλήξεις όμως δεν σταματάνε εδώ. Το Παρατηρητήριο διαθέτει θεματική καταχώριση άρθρων ανά περιοχή ενδιαφέροντος (έστω και αν προσωρινά οι συνδέσεις ειναι ανενεργές), όπου οι καταχωρήσεις ορισμένες φορές φτάνουν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 90. Έτσι, κάποιος μπορεί να δει πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα σε βάθος χρόνου, τόσο με την επιρροή των Ολυμπιακών Αγώνων όσο και με την μετάβαση από τους πράσινους στους γαλάζιους.
Τέλος, το Παρατηρητήριο διαθέτει έναν κατάλογο με τα στοιχεία και τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις κινημάτων-επιτροπών σε όλη την Ελλάδα, όπως επίσης και το καμάρι της ιστοσελίδας. Έναν χάρτη που αποτυπώνει όλες τις εστίες αντιπαράθεσης με την φιλοσοφία που αποδέχεται στωικά το χάος της τσιμεντούπολης (1 + 2). Δεν υποστηρίζω ότι κάποιος θα πρέπει να συμφωνήσει αταλάντευτα με τις θέσεις όλων αυτών των κινημάτων. Ακόμα και όταν διαφωνεί όμως, θα πρέπει να παραδεχθεί ότι η ύπαρξη τους έχει μια σπουδαία σημειολογική αξία.
Το Παρατηρητήριο με έχει στηρίξει πιστά κατά την διάρκεια των τελευταίων τριών χρόνων και πιστεύω ότι μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο και σε πολλούς άλλους. Καλή εξερεύνηση.
Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα εκ των σημαντικότερων πόρταλ πληροφοριών για τα κινήματα που δρουν σε ολη την Αττική, και όχι μόνο, υπέρ της διατήρησης των ελεύθερων χώρων και της προστασίας του περιβάλλοντος. Το Παρατηρητήριο Ελεύθερων Χώρων Αθήνας-Αττικής είναι δημιούργημα από το 1999 του Ηλια Γιαννίρη, Διδάκτορα του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου και μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής Συλλόγων και Κινήσεων για την προστασία των Ελεύθερων Χώρων της Αθήνας.
Στο Παρατηρητήριο μπορείτε να βρειτε συνεχή ανανεώσιμη αρθρογραφία αλλά και παρεμβάσεις συντονιστικών επιτρόπών και επιστημόνων για όλα τα θέματα της επικαιρότητας με περιβαλλοντική διάσταση. Οι εκπλήξεις όμως δεν σταματάνε εδώ. Το Παρατηρητήριο διαθέτει θεματική καταχώριση άρθρων ανά περιοχή ενδιαφέροντος (έστω και αν προσωρινά οι συνδέσεις ειναι ανενεργές), όπου οι καταχωρήσεις ορισμένες φορές φτάνουν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 90. Έτσι, κάποιος μπορεί να δει πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα σε βάθος χρόνου, τόσο με την επιρροή των Ολυμπιακών Αγώνων όσο και με την μετάβαση από τους πράσινους στους γαλάζιους.
Τέλος, το Παρατηρητήριο διαθέτει έναν κατάλογο με τα στοιχεία και τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις κινημάτων-επιτροπών σε όλη την Ελλάδα, όπως επίσης και το καμάρι της ιστοσελίδας. Έναν χάρτη που αποτυπώνει όλες τις εστίες αντιπαράθεσης με την φιλοσοφία που αποδέχεται στωικά το χάος της τσιμεντούπολης (1 + 2). Δεν υποστηρίζω ότι κάποιος θα πρέπει να συμφωνήσει αταλάντευτα με τις θέσεις όλων αυτών των κινημάτων. Ακόμα και όταν διαφωνεί όμως, θα πρέπει να παραδεχθεί ότι η ύπαρξη τους έχει μια σπουδαία σημειολογική αξία.
Το Παρατηρητήριο με έχει στηρίξει πιστά κατά την διάρκεια των τελευταίων τριών χρόνων και πιστεύω ότι μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο και σε πολλούς άλλους. Καλή εξερεύνηση.
Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009
ο Θρύλος της ''Πράσινης νεράιδας''
"Μετά το πρώτο ποτήρι, βλέπεις τα πράγματα όπως θα ήθελες να είναι. Μετά το δεύτερο, βλέπεις τα πράγματα όπως δεν είναι. Τέλος, τα βλέπεις όπως πραγματικά είναι, και αυτό είναι το πιο φρικτό πράγμα στον κόσμο" – Όσκαρ Ουάιλντ-
Είναι γνωστό ως το πράσινο ελιξίριο ή η ‘’πράσινη νεράιδα’’ k το όνομα του προέρχεται από την αρχαία λέξη –αψίνθιο- δηλαδή αυτό που δεν πίνεται. Αποτέλεσε την μούσα πολλών διανοούμενων του 19ου κ 20ου αιώνα κ της προσπάθειας τους να υπερβούν το συνειδητό κ να βουτήξουν στο ασυνείδητο.
Μεγάλοι ζωγράφοι όπως ο Μανέ (Το 1859 ζωγράφισε τον πρώτο μεγάλο πίνακα μ
ε θέμα το Αψέντι και τίτλο «Πότης Αψέντι» που δημιούργησε σκάνδαλο στην έκθεση του 1859 και η επιτροπή αρνήθηκε την έκθεση του έργου),ο Τουλούζ Λωτρέκ (Ένα βράδυ του 1889 σέρβιρε ένα κοκτέιλ με βάση το Αψέντι στους θαμώνες του Moulin Rouge ), ο Γκωγκέν, ο Ντεγκά, ο Πικάσο κ φυσικά ο Βαν Γκογκ (λέγεται ότι υπό την επήρεια του, έφτασε στην ακραία πράξη να κόψει ένα βράδυ το ίδιο του το αυτί), ‘’κολυμπούσαν’’ συχνά στον κόσμο του αψεντιού κ ορκίζονταν στο όνομα του.
Ακόμη, μεγάλοι συγγραφείς όπως ο Ουάιλντ που έγραψε «Ένα ποτήρι Αψέντι είναι τόσο ποιητικό όσο και ένα ηλιοβασίλεμα», ο Μποντλαίρ, ο Ζολά, ο Βολταίρος αλλά κ ο Χέμινγουαίη (ο οποίος εμπνεύστηκε το αριστούργημά του «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα», υπό την επήρεια της «πράσινης νεράιδας») δεν άλλαζαν το πράσινο ποτό, το κατανάλωναν συχνότατα κ αναζητούσαν στις σταγόνες του την χαμένη έμπνευση. Τέλος κ μεγάλοι Έλληνες συγγραφείς όπως οι Κώστας Καρυωτάκης και Νίκος Καββαδίας, δούλεψαν και μεγαλούργησαν κάτω από την επήρειά του.
Το γεγονός λοιπόν ότι αποτέλεσε τη μούσα των διανοουμένων της εποχής, το μετέτρεψε σε έμβλημα αμφισβήτησης και έμπνευσης κ οδήγησαν την κατανάλωσή του ποτού στις αρχές του περασμένου αιώνα στα 36 εκατομμύρια γαλόνια το χρόνο, μόνο στη Γαλλία. Λίγο το αλκοόλ που από την μία καταστέλλει την λειτουργία του εγκεφάλου, λίγο το αψίνθιο που από την άλλη τον υπερδιεγείρει, δημιούργησαν πάθος κ τρέλα στο άκουσμα του.
Πρώτος δημιουργός του μαγικού αυτού ποτού θεωρείται ό Γάλλος Dr. Pierre Ordinaire, ο οποίος παρασκευάζει για πρώτη φορά το ποτό με τη σημερινή του μορφή το 1792 στη Val de Travers της Ελβετίας, το αποκαλεί «πράσινη νεράιδα» και το πουλάει λέγοντας ότι θεραπεύει τα πάντα, από πονοκεφάλους μέχρι επιληψία και πέτρα στα νεφρά.
Ξεκινάει σαν φάρμακο στο γαλλικό στρατό, μα οι Γάλλοι φαντάροι τρελαίνονται για το αλκοολούχο γιατροσόφι που γιατρεύει και την ψυχή. Οι καιροί στον πόλεμο με την Αλγερία είναι δύσκολοι κ οι στρατιώτες χρειάζονται κάτι για να ξεχνιούνται κ να μην πονούν. Μερικά χρόνια αργότερα, το αψέντι θα περάσει από τα πεδία της μάχης στα καφέ και τα καμπαρέ του Παρισιού, όπου θα βρει μεγάλη απήχηση στους παραπάνω καλλιτεχνικούς κύκλους.
Η μεγάλη εναντίωση που γνώρισε το αψέντι (ενδεχομένως κ λόγω των τεράστιων πωλήσεων του), ήταν η αρχή μιας δύσκολης περιόδου (λίγο οι κατηγορίες ότι προκαλεί
εξάρτηση, λίγο τα περιστατικά σχιζοφρένειας που αποδόθηκαν στην «πράσινη νεράιδα» από συντηρητικούς κύκλους) που οδήγησαν στην απαγόρευση του από πάρα πολλές χώρες στον κόσμο κ έδωσε μιας νέα διάσταση στον μύθο του ποτού, αλλά κ μια εκτίναξη στην ‘’παράνομη’’ πώληση του. Τέλος το αψέντι κυκλοφορεί πλέον ελεύθερο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2004.
*** 2 είναι οι τρόποι που πρέπει να χρησιμοποιεί ο σωστός πότης:
1) Σύμφωνα με την παραδοσιακή συνταγή των αρχών του 19ου αιώνα, το αυθεντικό κουτάλι του αψεντιού με τις τρύπες, τοποθετείται πάνω σε ένα ποτήρι γεμάτο κατά το 1/3 με αψέντι. Μετά βάζουμε στο κουτάλι έναν κύβο ζάχαρης, ρίχνουμε αργά παγωμένο νερό, έως ότου η ζάχαρη λιώσει και το ποτήρι γεμίσει. Η διαλυμένη ζάχαρη και το νερό θολώνουν το αψέντι, το οποίο αποκτά με τον τρόπο αυτό τη σωστή γεύση.
2) Βεβαίως υπάρχει κ ο άλλος, πιο θεαματικός τρόπος. Σε αυτή την περίπτωση βρέχουμε μια κουταλιά ζάχαρη με αψέντι, της βάζουμε φωτιά, τη διαλύουμε στο ποτό, τη σβήνουμε με νερό και τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας. Αυτός ο τρόπος σερβιρίσματος, γνωστός ως bohemian style, καθιερώθηκε στα μπαρ της Πράγας στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Όποιον τρόπο από τους παραπάνω επιλέξετε, η εμπειρία ενός αψεντιού σε όσους δεν έχουν ξαναπιεί ποτέ θα είναι μοναδική.
( Πη γες: http://zeroliner.blogspot.com/2008/04/blog-post_5958.html
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=15352
http://www.men24.gr/html/ent/391/ent.23391.asp
http://www.in2life.gr/delight/bonviveur/articles/141043/article.aspx)
Μεγάλοι ζωγράφοι όπως ο Μανέ (Το 1859 ζωγράφισε τον πρώτο μεγάλο πίνακα μ
ε θέμα το Αψέντι και τίτλο «Πότης Αψέντι» που δημιούργησε σκάνδαλο στην έκθεση του 1859 και η επιτροπή αρνήθηκε την έκθεση του έργου),ο Τουλούζ Λωτρέκ (Ένα βράδυ του 1889 σέρβιρε ένα κοκτέιλ με βάση το Αψέντι στους θαμώνες του Moulin Rouge ), ο Γκωγκέν, ο Ντεγκά, ο Πικάσο κ φυσικά ο Βαν Γκογκ (λέγεται ότι υπό την επήρεια του, έφτασε στην ακραία πράξη να κόψει ένα βράδυ το ίδιο του το αυτί), ‘’κολυμπούσαν’’ συχνά στον κόσμο του αψεντιού κ ορκίζονταν στο όνομα του.Ακόμη, μεγάλοι συγγραφείς όπως ο Ουάιλντ που έγραψε «Ένα ποτήρι Αψέντι είναι τόσο ποιητικό όσο και ένα ηλιοβασίλεμα», ο Μποντλαίρ, ο Ζολά, ο Βολταίρος αλλά κ ο Χέμινγουαίη (ο οποίος εμπνεύστηκε το αριστούργημά του «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα», υπό την επήρεια της «πράσινης νεράιδας») δεν άλλαζαν το πράσινο ποτό, το κατανάλωναν συχνότατα κ αναζητούσαν στις σταγόνες του την χαμένη έμπνευση. Τέλος κ μεγάλοι Έλληνες συγγραφείς όπως οι Κώστας Καρυωτάκης και Νίκος Καββαδίας, δούλεψαν και μεγαλούργησαν κάτω από την επήρειά του.
Το γεγονός λοιπόν ότι αποτέλεσε τη μούσα των διανοουμένων της εποχής, το μετέτρεψε σε έμβλημα αμφισβήτησης και έμπνευσης κ οδήγησαν την κατανάλωσή του ποτού στις αρχές του περασμένου αιώνα στα 36 εκατομμύρια γαλόνια το χρόνο, μόνο στη Γαλλία. Λίγο το αλκοόλ που από την μία καταστέλλει την λειτουργία του εγκεφάλου, λίγο το αψίνθιο που από την άλλη τον υπερδιεγείρει, δημιούργησαν πάθος κ τρέλα στο άκουσμα του.
Πρώτος δημιουργός του μαγικού αυτού ποτού θεωρείται ό Γάλλος Dr. Pierre Ordinaire, ο οποίος παρασκευάζει για πρώτη φορά το ποτό με τη σημερινή του μορφή το 1792 στη Val de Travers της Ελβετίας, το αποκαλεί «πράσινη νεράιδα» και το πουλάει λέγοντας ότι θεραπεύει τα πάντα, από πονοκεφάλους μέχρι επιληψία και πέτρα στα νεφρά.
Ξεκινάει σαν φάρμακο στο γαλλικό στρατό, μα οι Γάλλοι φαντάροι τρελαίνονται για το αλκοολούχο γιατροσόφι που γιατρεύει και την ψυχή. Οι καιροί στον πόλεμο με την Αλγερία είναι δύσκολοι κ οι στρατιώτες χρειάζονται κάτι για να ξεχνιούνται κ να μην πονούν. Μερικά χρόνια αργότερα, το αψέντι θα περάσει από τα πεδία της μάχης στα καφέ και τα καμπαρέ του Παρισιού, όπου θα βρει μεγάλη απήχηση στους παραπάνω καλλιτεχνικούς κύκλους.
Η μεγάλη εναντίωση που γνώρισε το αψέντι (ενδεχομένως κ λόγω των τεράστιων πωλήσεων του), ήταν η αρχή μιας δύσκολης περιόδου (λίγο οι κατηγορίες ότι προκαλεί
εξάρτηση, λίγο τα περιστατικά σχιζοφρένειας που αποδόθηκαν στην «πράσινη νεράιδα» από συντηρητικούς κύκλους) που οδήγησαν στην απαγόρευση του από πάρα πολλές χώρες στον κόσμο κ έδωσε μιας νέα διάσταση στον μύθο του ποτού, αλλά κ μια εκτίναξη στην ‘’παράνομη’’ πώληση του. Τέλος το αψέντι κυκλοφορεί πλέον ελεύθερο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2004.*** 2 είναι οι τρόποι που πρέπει να χρησιμοποιεί ο σωστός πότης:
1) Σύμφωνα με την παραδοσιακή συνταγή των αρχών του 19ου αιώνα, το αυθεντικό κουτάλι του αψεντιού με τις τρύπες, τοποθετείται πάνω σε ένα ποτήρι γεμάτο κατά το 1/3 με αψέντι. Μετά βάζουμε στο κουτάλι έναν κύβο ζάχαρης, ρίχνουμε αργά παγωμένο νερό, έως ότου η ζάχαρη λιώσει και το ποτήρι γεμίσει. Η διαλυμένη ζάχαρη και το νερό θολώνουν το αψέντι, το οποίο αποκτά με τον τρόπο αυτό τη σωστή γεύση.
2) Βεβαίως υπάρχει κ ο άλλος, πιο θεαματικός τρόπος. Σε αυτή την περίπτωση βρέχουμε μια κουταλιά ζάχαρη με αψέντι, της βάζουμε φωτιά, τη διαλύουμε στο ποτό, τη σβήνουμε με νερό και τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας. Αυτός ο τρόπος σερβιρίσματος, γνωστός ως bohemian style, καθιερώθηκε στα μπαρ της Πράγας στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Όποιον τρόπο από τους παραπάνω επιλέξετε, η εμπειρία ενός αψεντιού σε όσους δεν έχουν ξαναπιεί ποτέ θα είναι μοναδική.
( Πη γες: http://zeroliner.blogspot.com/2008/04/blog-post_5958.html
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=15352
http://www.men24.gr/html/ent/391/ent.23391.asp
http://www.in2life.gr/delight/bonviveur/articles/141043/article.aspx)
Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009
Ένας Ρομαντικός Βρετανός
Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τον Γιώργο Μανουσάκη που με βοήθησε να ξεφύγω στο σημερινό ποστ, έστω και προσωρινά, από την μιζέρια και την καταχνιά των προηγούμενων ημερών. Αφορμή ήταν η πολύ πρόσφατη επαναδημοσίευση στο μπλογκ του φωτογραφιών με ηλιοβασιλέματα από την ιδιαίτερη πατρίδα του στην Κρήτη.
Το πρόβλημα στην National Gallery ήταν πως μόλις έκανα ένα διάλειμμα και κατέβηκα στο υπόγειο ανακάλυψα έναν άλλο κόσμο. Καμιά εκατοστή τερματικά με ενσωματωμενη μια ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια για τους καλλιτέχνες και τα έργα τους με δυνατότητα ζουμαρίσματος και ανάλυσης λεπτομερειών (και με ηχογραφημένη ξενάγηση) για κάθε ένα έκθεμα. Κάποια στιγμή είχα πια ξεχάσει τα πραγματικά εκθέματα αλλά ευτυχώς συνήλθα εγκαίρως.
Οι φωτογραφίες αυτές μου θύμισαν τον Βρετανό ρομαντικό ζωγράφο του 19ου αιώνα Joseph Mallord William Turner. Με τον κύριο Turner πρωτοσυναντηθήκαμε στο Barber Institute of Fine Arts, μια πινακοθήκη εντός του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ και σε απόσταση λίγων λεπτών από την σχολή μου. Εκεί φιλοξενούνται λιγότερο γνωστά έργα όλων των 'τεράτων' της ζωγραφικής (Poussin, Degas, Monet, Gauguin, Picasso, κλπ), αλλά από την πρώτη μου επίσκεψη είχα εστιάσει στον ακόλουθο πίνακα (Sun rising through Vapour: Fishermen cleaning and selling Fishbefore 1807): 1 + 2
Ήμουν αρκετά τυχερός εκείνη την περίοδο γιατί ο πίνακας αυτός θεωρείται από τα πιο περιζήτητα εκθέματα και συχνά μεταφέρεται αλλού για θεματικές ή έκτακτες εκθέσεις. Όπως οι περισσότεροι ζωγράφοι, έτσι και ο Turner ζωγράφισε και μια σειρά άλλους πίνακες με τον ίδιο τίτλο βασισμένος στο ίδιο θέμα και μοτίβο. Κατά την επισκεψη μου στην National Gallery του Λονδίνο βρήκα έναν άλλο πινακά με τον ίδιο τίτλο καθώς και μια σειρά άλλων έργων του όπως το 'The Evening Star' και το 'The Fighting Temeraire'
Το πρόβλημα στην National Gallery ήταν πως μόλις έκανα ένα διάλειμμα και κατέβηκα στο υπόγειο ανακάλυψα έναν άλλο κόσμο. Καμιά εκατοστή τερματικά με ενσωματωμενη μια ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια για τους καλλιτέχνες και τα έργα τους με δυνατότητα ζουμαρίσματος και ανάλυσης λεπτομερειών (και με ηχογραφημένη ξενάγηση) για κάθε ένα έκθεμα. Κάποια στιγμή είχα πια ξεχάσει τα πραγματικά εκθέματα αλλά ευτυχώς συνήλθα εγκαίρως. Απ' όσα μπόρεσα να τσεκάρω στον Turner, με εντυπωσίασε η ευκολία του να εφαρμόζει την μακρινή προοπτική στους πινακές του ανεξαρτήτως θεματολογίας. Επίσης, η απεικόνιση των ανθρώπων και των κτιρίων σε ιστορικά και μυθολογικά θέματα (επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στην Οδύσσεια και στην ιστορία της Αρχαίας Καρχηδόνας) θυμίζει πολύ την τεχνοτροπία του νεοκλασσικιστή Claude Lorrain τόσο στην γεωμετρική απεικόνιση του τοπίου όσο και στα κοστούμια των ανθρώπων και την αρχιτεκτονική των κτιρίων. Είναι σαν να δίνει μια μεσαιωνική νότα στην απεικόνιση του αρχαίου κόσμου.
Από εκεί και πέρα η θεματολογία του είναι πλουσιότατη (1, 2, 3, 4) και κατά τα φαινόμενα τον κατατάσσει μαζί με τον John Constable στην κορυφή των Βρετανών Ρομαντικών Ζωγράφων μεταξύ του φινάλε του 18ου αιώνα και της αρχής του 19ου. Κλείνω αυτή την παρουσίαση με έναν πίνακα που ζωγράφισε το 1796 σε ηλικία 21 ετών (Fishermen at Sea) και που θεωρώ ότι μας φέρνει λίγο πιο κοντά στις φωτογραφίες του Γιώργου Μανουσάκη.
Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009
Ευνομούμενη Πολιτεία
Σε μια από τις συζητήσεις σε προηγούμενα ποστ τελειώνω αμπελοφιλοσοφώντας, "αν συμφωνήσουμε ότι δεν ζούμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία, τότε ώρα να καταβάσουμε τα ρολά στο μπλογκ, και πάμε για άλλα...".
Ξαναδιάβασα αυτή την δήλωση και προβληματίστηκα με την αφέλεια μου. Δεν ζω μόνιμα στην Ελλάδα εδώ και αρκετό καιρό. Εντούτοις ενημερώνομαι καθημερινά για τα τεκταινόμενα άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο. Συχνά έχω πιο ενημερωμένη εικόνα για το τι γίνεται στην Ελλάδα παρά για το τι γίνεται στην Αγγλία. Άνθρωποι του κύκλου μου με έχουν κριτικάρει για το γεγονός αυτό στην λογική ότι δεν έχει νόημα να ασχολούμαι με τέτοια θέματα όταν βρίσκομαι τόσο μακριά.
Το θέμα εδώ όμως δεν είναι τι κάνω εγώ. Η ενημέρωση έτσι και αλλιώς γίνεται μέσα από πηγές που ελέγχονταί από συγκεκριμένους ομίλους συμφερόντων. Το θέμα είναι αν τελικά υπάρχει μια βάση για να βγούν κάποια συμπεράσματα σε ότι αφορά την ουσία των γεγονότων. Για να μην αποδεικνύεται πραγματικά άχρηστη αυτή η όποια ενημέρωση. Κάνοντας έναν απολογισμό των τελευταίων δύο ιδιαίτερων μηνών, φοβάμαι ότι πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να αναφέρει έστω και θεωρητικά τον όρο ευνομούμενη πολιτεία. Τελειώνω παραθέτωντας εν συντομία γεγονότα που σημάδεψαν την ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή στο χρονικό αυτό διάστημα. Θα είναι φυσικά ευπρόσδεκτος όποιος προσθέσει ή διορθώσει τυχόν λάθη στην καταγραφή των γεγονότων
Αρχές δεκέμβρη ο αντίλαλος της οικονομικής κρίσης χτυπάει την πόρτα της χώρας.
Η χώρα ζει μονίμως σε κλίμα προεκλογικής περιόδου, αξιολογεί με γκαλοπ και περιμένει αναχηματισμούς προσώπων για να αξιολογήσει νέα γκάλοπ.
Ένα (ακόμα) από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα κλεινει στην Βουλή με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς να βρεθούν πολιτικοί υπεύθυνοι.
Η δολοφονια του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου γίνεται η αφορμή για μια εκδήλωση της κοινωνικής αγανάκτησης σε διάφορα επίπεδα. Η κυβέρνηση αποφεύγει την ουσία των γεγονότων και κατηγορεί ταραχοποιά στοιχεία, πράκτορες της CIA και εξωγήινους. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης συνεχίζουν την αντιπολίτευση χωρίς σαφείς προτάσεις ή δεσμεύσεις για συναίνεση σε συγκεκριμένα θέματα.
'Τρομοκρατικές' οργανώσεις αμφιβόλου προελεύσεως κάνουν την δυναμική εμφανισή τους.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα ουσιαστικά δολοφονείται από εγκάθετους αλλά η αστυνομία είναι φανερό ότι έχει πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθεί. Λίγο καιρό αργότερα η απαγωγή του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου κινεί γη και ουρανό...
Ο Δήμαρχος Αθήνας θέτει σαν κύριο μελημά του το άχαρο χριστογεννιάτικο δέντρο. Πρώτη φορά πολιτικοί ηγέτες προτάσσουν τόσο φανέρα την τόνωση της εμπορικής αγοράς ως στοιχείο για να νιώσει ο κοσμάκης καλύτερα. Πολιτική αβάντα στο Shopping Therapy, στο οποίο ο δήμαρχος μπορεί να συγκαταλέγει και την εξάπλωση της πορνείας στους δρόμους πίσω από το δημαρχείο.
Ο Δήμαρχος Αθηνας αμφισβητεί επίσης το κύρος του ΣτΕ και καταστρέφει 40 αιωνόβια δέντρα σε μια περιοχή που τα δέντρα είναι λιγότερα και από τίμια πρωτάθλήματα του ΟΣΦΠ.
Χιλιάδες Αφγανοί πρόσφυγες στο Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών και στο λιμάνι της Πάτρας βιώνουν έναν γολγοθά που είναι αμφίβολο αν μπορούμε να τον καταγράψουμε με λέξεις.
Ευνομούμενης πολιτείας το ανάγνωσμα...
Ξαναδιάβασα αυτή την δήλωση και προβληματίστηκα με την αφέλεια μου. Δεν ζω μόνιμα στην Ελλάδα εδώ και αρκετό καιρό. Εντούτοις ενημερώνομαι καθημερινά για τα τεκταινόμενα άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο. Συχνά έχω πιο ενημερωμένη εικόνα για το τι γίνεται στην Ελλάδα παρά για το τι γίνεται στην Αγγλία. Άνθρωποι του κύκλου μου με έχουν κριτικάρει για το γεγονός αυτό στην λογική ότι δεν έχει νόημα να ασχολούμαι με τέτοια θέματα όταν βρίσκομαι τόσο μακριά.
Το θέμα εδώ όμως δεν είναι τι κάνω εγώ. Η ενημέρωση έτσι και αλλιώς γίνεται μέσα από πηγές που ελέγχονταί από συγκεκριμένους ομίλους συμφερόντων. Το θέμα είναι αν τελικά υπάρχει μια βάση για να βγούν κάποια συμπεράσματα σε ότι αφορά την ουσία των γεγονότων. Για να μην αποδεικνύεται πραγματικά άχρηστη αυτή η όποια ενημέρωση. Κάνοντας έναν απολογισμό των τελευταίων δύο ιδιαίτερων μηνών, φοβάμαι ότι πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να αναφέρει έστω και θεωρητικά τον όρο ευνομούμενη πολιτεία. Τελειώνω παραθέτωντας εν συντομία γεγονότα που σημάδεψαν την ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή στο χρονικό αυτό διάστημα. Θα είναι φυσικά ευπρόσδεκτος όποιος προσθέσει ή διορθώσει τυχόν λάθη στην καταγραφή των γεγονότων
Αρχές δεκέμβρη ο αντίλαλος της οικονομικής κρίσης χτυπάει την πόρτα της χώρας.
Η χώρα ζει μονίμως σε κλίμα προεκλογικής περιόδου, αξιολογεί με γκαλοπ και περιμένει αναχηματισμούς προσώπων για να αξιολογήσει νέα γκάλοπ.
Ένα (ακόμα) από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα κλεινει στην Βουλή με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς να βρεθούν πολιτικοί υπεύθυνοι.
Η δολοφονια του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου γίνεται η αφορμή για μια εκδήλωση της κοινωνικής αγανάκτησης σε διάφορα επίπεδα. Η κυβέρνηση αποφεύγει την ουσία των γεγονότων και κατηγορεί ταραχοποιά στοιχεία, πράκτορες της CIA και εξωγήινους. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης συνεχίζουν την αντιπολίτευση χωρίς σαφείς προτάσεις ή δεσμεύσεις για συναίνεση σε συγκεκριμένα θέματα.
'Τρομοκρατικές' οργανώσεις αμφιβόλου προελεύσεως κάνουν την δυναμική εμφανισή τους.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα ουσιαστικά δολοφονείται από εγκάθετους αλλά η αστυνομία είναι φανερό ότι έχει πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθεί. Λίγο καιρό αργότερα η απαγωγή του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου κινεί γη και ουρανό...
Ο Δήμαρχος Αθήνας θέτει σαν κύριο μελημά του το άχαρο χριστογεννιάτικο δέντρο. Πρώτη φορά πολιτικοί ηγέτες προτάσσουν τόσο φανέρα την τόνωση της εμπορικής αγοράς ως στοιχείο για να νιώσει ο κοσμάκης καλύτερα. Πολιτική αβάντα στο Shopping Therapy, στο οποίο ο δήμαρχος μπορεί να συγκαταλέγει και την εξάπλωση της πορνείας στους δρόμους πίσω από το δημαρχείο.
Ο Δήμαρχος Αθηνας αμφισβητεί επίσης το κύρος του ΣτΕ και καταστρέφει 40 αιωνόβια δέντρα σε μια περιοχή που τα δέντρα είναι λιγότερα και από τίμια πρωτάθλήματα του ΟΣΦΠ.
Χιλιάδες Αφγανοί πρόσφυγες στο Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών και στο λιμάνι της Πάτρας βιώνουν έναν γολγοθά που είναι αμφίβολο αν μπορούμε να τον καταγράψουμε με λέξεις.
Ευνομούμενης πολιτείας το ανάγνωσμα...
Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009
Τομ & Τζέρυ
Ένά από τα κλασικότερα δίδυμα άσπονδων φίλων συμπληρώνει αύριο 69 χρόνια ζωής και είναι αμφίβολο αν έχουν έστω και τώρα κηρύξει ανακωχή. Στις 10 Φεβρουαρίου του 1940 οι Τομ και Τζέρυ κάναν την πρώτη τους εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια των William Hanna και Joseph Barbera.O Τομ ως μέλος της μεγάλης των ατζαμήδων κυνηγών σχολής (μαζί με τον Σιλβέστρο και το Κογιότ) αδυνατεί να εκμεταλλευτεί το αμφιλεγόμενο ταπεραμέντο του ώστε να γραπώσει τον ομολογουμένως έξυπνο, αλλά και ενίοτε ξυπνιτζή Τζέρυ.
Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα απολαύσετε στο μίνι αφιέρωμα της ημέρας από την πρώτη χρυσή περίοδο της Δεκαετίας του 40. Στο http://www.tomandjerryonline.com/ υπάρχουν βέβαια τα άπαντα όλων των εμφανίσεων των 2 ηρώων οπότε ο καθένας μπορεί να κάνει τα κουμάντα του....
1942 The Bowling-Alley Cat
1943 The Lonesome Mouse (Το πιο διδακτικό επεισόδιο κατ εμέ)
1944 The Million Dollar Cat
1946 Spring Time for Thomas
1947 The Cat Concerto
1948 The Truce Hurts
1950 Jerry and the Lion
1950 The Framed Cat
Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009
Memories
Μετά την νυχτερινή έξοδο μου με κάποιους απο τους συνεργάτες του blog για να παρακολουθήσουμε την δυναμική επιστροφή του Mikie Roorke ως μεσήλικα πυγμάχου, στην ταινία "The Wrestler", με έπιασε μια νοσταλγία για τις σειρές ή τους ήρωες που με συγκινούσαν (και όχι μονο εμένα θελω να πιστεύω) σε μικρότερη ηλικία. Σε αυτό ίσως να βοήθησε και ένα βίντεο (http://www.greektube.org/content/view/36902/2/) το οποίο έλαβα από ένα φίλο, με όλες εκείνες τις σειρές, παιδικές και μη, τις οποίες παρακολουθούσα φανατικά. Τις περισσότερες από αυτές πιστεύω οτι θα μπορούσα να τις παρακολουθήσω ακόμα και σήμερα, όπως και οι περισσότεροι απο αυτούς που πορώνονταν μαζί τους και τότε.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς... την ιστορία του Nils Holgerson και το άκρως συγκινιτικό τέλος του, την βασανισμένη Κάντι Κάντι και τους έρωτες της, τον δαιμόνιο ρεπόρτερ Πίκο Απίκο και το συνεχές κυνήγι του για την είδηση στην Φρουτοπία ή τον άνθρωπο που είχε τα πάντα στο βαλιτσάκι του με λύση για κάθε πρόβλημα κι ας ήταν ήρωας από άλλο πλανήτη, τον Sport Billie. Για να μην αναφερθώ σε πιο mainstream ήρωες, όπως ο Ιππότης της Ασφάλτου, οι Dukes, ο Mac Gyver, o Fresh Prince και, για τους πιο ψαγμένους, το παιδί θαύμα Doogie Houser.
Ευτυχώς που στο κυνήγι μιας εμπορικής επιτυχίας τα μεγάλα κεφάλαια του Hollywood στρέφονται στους παιδικούς μας ήρωες και μας χαρίζουν βραδυές συγκίνισης, γυρίζοντας ταινίες όπως "The Transformers", "Dark Knight" κ.α. Ελπίζω μόνο οι επόμενες απόπειρες να μην μας απογοητεύσουν και να συνεχίζουν να μας χαρίζουν ευχάριστες βουτιές στις παιδικές αναμνήσεις μας.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς... την ιστορία του Nils Holgerson και το άκρως συγκινιτικό τέλος του, την βασανισμένη Κάντι Κάντι και τους έρωτες της, τον δαιμόνιο ρεπόρτερ Πίκο Απίκο και το συνεχές κυνήγι του για την είδηση στην Φρουτοπία ή τον άνθρωπο που είχε τα πάντα στο βαλιτσάκι του με λύση για κάθε πρόβλημα κι ας ήταν ήρωας από άλλο πλανήτη, τον Sport Billie. Για να μην αναφερθώ σε πιο mainstream ήρωες, όπως ο Ιππότης της Ασφάλτου, οι Dukes, ο Mac Gyver, o Fresh Prince και, για τους πιο ψαγμένους, το παιδί θαύμα Doogie Houser.
Ευτυχώς που στο κυνήγι μιας εμπορικής επιτυχίας τα μεγάλα κεφάλαια του Hollywood στρέφονται στους παιδικούς μας ήρωες και μας χαρίζουν βραδυές συγκίνισης, γυρίζοντας ταινίες όπως "The Transformers", "Dark Knight" κ.α. Ελπίζω μόνο οι επόμενες απόπειρες να μην μας απογοητεύσουν και να συνεχίζουν να μας χαρίζουν ευχάριστες βουτιές στις παιδικές αναμνήσεις μας.
Hotel Afghan
Εδώ και καιρό στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών συντελείται ένα ανθρωπιστικό έγκλημα. Οι 2 χιλιάδες, κατά τα φαινόμενα, Αφγανοί που περιφέρονται πέριξ της πλατείας είναι σαν αδέσποτα σκυλιά. Μπορούν να είναι στην πραγματικότητα είτε άκακα είτε επικίνδυνα πλάσματα, αλλά για τους 'νοικοκυραίους' αποτελούν μια συνεχώς επεκτεινόμενη απειλή. Και στην Ελληνική πραγματικότητα δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο ακόμα και μια μικρή απειλή να λαμβάνει επικές διαστάσεις μέσω χαλασμένων τηλεφώνων και κουτσομπολίστικου λαικισμού.
Δεν θα μπω στον κόπο να αναλύσω ένα θέμα, βρισκόμενος τόσο μακριά από τα γεγονότα και βασίζοντας την ανάλυση μου αποκλειστικά σε δευτερογενείς πηγές. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι πολλοί νοικοκυραίοι στην εν λόγω περιοχή θέτουν πλέον ένα δίλημμα. Ή αυτοί ή εμείς. Το δίλημμα αυτό είναι τραγελαφικό αλλά σε μια αυτοκαταστροφική κοινωνία απόλυτα φυσιολογικό. Κάποιοι τάσσονται ανοιχτά υπέρ των νοικοκυραίων. Κόμματα και ακραίες οργανώσεις. Σε αυτούς όμως που τάσσονται κατά των νοικοκυραίων δεν είναι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι, τα κόμματα της αντίθετης ιδεολογικής πλευράς. Είναι και ο αρχιμανδρίτης της εκλλησίας που λοιδωρείται από τους νοικοκυραίους για την στάση του αυτή. Και όλα αυτά σύμφωνα με ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ & ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ
Μα μισό λεπτό? Οι Παπάδες δεν είναι όλοι δυνητικοί ομοφυλόφιλοι ή ανώμαλοι που μπαίνουν για να ασχημονούν, να διακορεύουν αγοράκια, κορασίδες κλπ... Η μήπως όλοι οι παπάδες δεν ανήκουν στο δόγμα ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, πάμε να πάρουμε την Αγιά Σοφιά και Πας μη Έλλην Βάρβαρος (ειδικά σε αυτό το τελευταίο το Βυζάντιο συναντά την Αρχαία Ελλάδα). Και τέλικα 'όλοι' ξέρουμε τα παραμύθια των θρησκειών και πως το σύστημα εκμεταλλεύεται τους πιστοούς...
ΖΟΝΓΚ
Οι αφορισμοί γυρνάνε συνήθως μπούμερανγκ και άργησα πολύ να το καταλάβω. Υπάρχουν και παπάδες που μπορεί να φοράνε τα ράσα επειδή τα αξίζουν. Όπως επίσης μπορεί να υπάρχουν αστυνομικοί που φοράνε γαλόνια γιατί τα αξίζουν. Και το ίδιο μπορει να συμβαίνει με δημόσιους υπαλλήλους, πολιτικούς, ακαδημαικούς, δημοσιογράφους, και κάθε άλλο επαγγελματικό χώρο. Δουλεια του καθενός είναι αν μπορεί, και αν θέλει βεβαίως βεβαίως, να επιλέξει το δύσκολο δρόμο στο δικό του επάγγελμα. Και να μπορεί να αντιλαμβάνεται ότι σε κάθε επάγγελμα ή λειτούργημα θα υπάρχουν αυτοί που το αμαυρώνουν, ώστε να ξεχωρίζουν ευκολότερα αυτοί που το αναδεικνύουν. Ώστε να μπορεί να αναγνωρίζει ο κάθε άνθρωπος αυτούς που θα τον εμπνεύσουν να γίνει καλύτερος.
Τα πρότυπα
Δεν θα μπω στον κόπο να αναλύσω ένα θέμα, βρισκόμενος τόσο μακριά από τα γεγονότα και βασίζοντας την ανάλυση μου αποκλειστικά σε δευτερογενείς πηγές. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι πολλοί νοικοκυραίοι στην εν λόγω περιοχή θέτουν πλέον ένα δίλημμα. Ή αυτοί ή εμείς. Το δίλημμα αυτό είναι τραγελαφικό αλλά σε μια αυτοκαταστροφική κοινωνία απόλυτα φυσιολογικό. Κάποιοι τάσσονται ανοιχτά υπέρ των νοικοκυραίων. Κόμματα και ακραίες οργανώσεις. Σε αυτούς όμως που τάσσονται κατά των νοικοκυραίων δεν είναι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι, τα κόμματα της αντίθετης ιδεολογικής πλευράς. Είναι και ο αρχιμανδρίτης της εκλλησίας που λοιδωρείται από τους νοικοκυραίους για την στάση του αυτή. Και όλα αυτά σύμφωνα με ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ & ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ
Μα μισό λεπτό? Οι Παπάδες δεν είναι όλοι δυνητικοί ομοφυλόφιλοι ή ανώμαλοι που μπαίνουν για να ασχημονούν, να διακορεύουν αγοράκια, κορασίδες κλπ... Η μήπως όλοι οι παπάδες δεν ανήκουν στο δόγμα ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, πάμε να πάρουμε την Αγιά Σοφιά και Πας μη Έλλην Βάρβαρος (ειδικά σε αυτό το τελευταίο το Βυζάντιο συναντά την Αρχαία Ελλάδα). Και τέλικα 'όλοι' ξέρουμε τα παραμύθια των θρησκειών και πως το σύστημα εκμεταλλεύεται τους πιστοούς...
ΖΟΝΓΚ
Οι αφορισμοί γυρνάνε συνήθως μπούμερανγκ και άργησα πολύ να το καταλάβω. Υπάρχουν και παπάδες που μπορεί να φοράνε τα ράσα επειδή τα αξίζουν. Όπως επίσης μπορεί να υπάρχουν αστυνομικοί που φοράνε γαλόνια γιατί τα αξίζουν. Και το ίδιο μπορει να συμβαίνει με δημόσιους υπαλλήλους, πολιτικούς, ακαδημαικούς, δημοσιογράφους, και κάθε άλλο επαγγελματικό χώρο. Δουλεια του καθενός είναι αν μπορεί, και αν θέλει βεβαίως βεβαίως, να επιλέξει το δύσκολο δρόμο στο δικό του επάγγελμα. Και να μπορεί να αντιλαμβάνεται ότι σε κάθε επάγγελμα ή λειτούργημα θα υπάρχουν αυτοί που το αμαυρώνουν, ώστε να ξεχωρίζουν ευκολότερα αυτοί που το αναδεικνύουν. Ώστε να μπορεί να αναγνωρίζει ο κάθε άνθρωπος αυτούς που θα τον εμπνεύσουν να γίνει καλύτερος.
Τα πρότυπα
Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009
Randy "The Ram" Robinson
Καλημέρα σε όλους.
Θα ήθελα να κάνω ένα σύντομο post για την ταινία "The Wrestler" την οποία παρακολούθησα χθες βράδυ (με αρκετούς από τους συνεργάτες του blog ομολογουμένως). Η ταινία αυτή ήταν πραγματικά ένα ρεαλιστικό και πονεμένο αριστούργημα. Η πολύ ανθρώπινη και χωρίς υπερβολές ερμηνεία του Μίκυ Ρούρκ, ίσως εν μέρει τροφοδοτημένη από το δικό του πέρασμα από την πυγμαχία, είναι μακράν η πλέον ώριμη δουλειά του. Ο σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι απ΄την άλλη σκηνοθέτησε με έναν ρεαλιστικό τόνο που δεν είχα ξαναδεί στις προηγούμενες δουλειές του οι οποίες είχαν πάντοτε μια σχιζοφρενική ("π") ή σουρεαλιστική ("The Fountain") επίγευση.
Προσωπικά αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν η απόδοση μιας τέτοιας ιστορίας πόνου και κατάντιας σε έναν χώρο που επιφανειακά αστράφτει από το glitter των προβολέων και των υπερτιμημένων action figures. Απ'τις κορυφαίες στιγμές η σκηνή όπου ο "Ram" ετοιμάζεται να βγει στο supermarket ώστε να αρχίσει να πουλάει τζατζίκι σε γιαγιάδες. Ο φακός ακολουθεί από πίσω τον "Ram" στους διαδρόμους όπου ακούγεται ένας αυξανόμενος θόρυβος από το φανταστικό πλήθος που περιμένει να υποδεχθεί το ίνδαλμα του. Τουλάχιστον αυτό χρειάζεται ο "Ram" για να ετοιμαστεί για την νέα εμφάνιση στο κοινό του. Επικό!
Η ταινία με έκανε να θυμηθώ τις ατελείωτες ώρες που έβλεπα τον Ultimate Warrior (δεξιά) να ετοίμαζεται να αναμετρηθεί με τον Hulk Hogan για την ζώνη του πρωταθλητή του WWF. Επίσης θυμάμαι πόσο είχα πέσει από τα σύννεφα όταν είχαν αρχίσει οι πρώτες νύξεις ότι το wrestling είναι μούφα και όλη η ίντριγκα στημένη. Εδώ που τα λέμε κι ο Ultimate Warrior δεν μου φαίνεται και τόσο διαφορετικός από τον "Ram"... Ίσως κάτω από την μπογιά και την κρεατινη κρυβόταν ένας 45χρονος βιοπαλαιστής που μετά πήγαινε για μπύρες με τους "ορκισμένους εχθρούς" του. Λες να τον πετύχουμε ξάνα στο χασάπικο κανενός Carefour?
Όπως και να χει πάντως θα ήθελα να καταλήξω με μια προτροπή σε όσους δεν έχουν δει την ταινία να τρέξουν να την δουν. Μήπως πρέπει να βάλουμε το "Wrestler" στην ψηφοφορία που είναι χωμένη μεταξύ των ρολογιών και του pacman?
Ωρίωνας
Με τόσο χιόνι που έχει πέσει εδώ και 5-6 μέρες σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο, ο ουρανός σήμερα πια είναι λαμπίκο. Θα ξαναχιονίσει αύριο το βράδυ αλλά αυτο δεν με εμπόδισε να απολαύσω απόψε ειδικά τον ξάστερο ουρανό. Εδω και αρκετό καιρό στο επίκεντρο της προσοχής μου είναι ο Ωρίωνας. Εκμεταλλευόμενος το ημιαστικό περιβάλλον της περιοχής και την ύπαρξη αρκετά σκοτεινών χώρων, καθώς και ένα ζευγάρι κυάλια για ερασιτεχνες αστρονόμους, εξορμώ κατα τακτά χρονικά διαστήματα για να εντοπίσω όσα προηγουμένως έχω αναζητήσει στο διαδίκτυο.
Είναι όμως δύσκολο να μην κολλήσεις μαζί του τόσο για το μεγαλείο του όσο και για το ότι αποτελεί πολύτιμο οδηγό στην αναζήτηση άλλων ουράνιων αντικειμένων (Νεφέλωμα του Ωρίωνα, Πλειάδες, Ηνίοχος, Δίδυμοι, Αστέρι του Σείριου, κλπ). Καθότι, όμως, δεν είναι αειφανής αστερισμός στο Βόρειο Ημισφαίριο όπως η Μεγάλη Άρκτος ή η Κασσιόπη, είναι ελαφρώς υποτιμημένος. Ίσως να είναι και αυτό μέρος της κατάρας του Απόλλωνα που ζηλέψε τον έρωτα της Άρτεμης για τον κυνηγό Ωρίωνα. Αν και άλλοι λένε ότι ο πονηρούλης Ωρίωνας δεν θα σταματήσει να κυνηγάει τις Πλειάδες...
Τον Ωρίωνα δεν είναι δα και κανένα επίτευγμα να τον εντοπίσεις και τα βασικά του αστέρια είναι αυτά που έχω συνδέσει στην πρώτη εικόνα, ενώ στην δεύτερη έχουμε μια καλλιτεχνική απεικόνιση με το σύνολο των σημαντικότερων αστεριών του αστερισμού.
Είναι όμως δύσκολο να μην κολλήσεις μαζί του τόσο για το μεγαλείο του όσο και για το ότι αποτελεί πολύτιμο οδηγό στην αναζήτηση άλλων ουράνιων αντικειμένων (Νεφέλωμα του Ωρίωνα, Πλειάδες, Ηνίοχος, Δίδυμοι, Αστέρι του Σείριου, κλπ). Καθότι, όμως, δεν είναι αειφανής αστερισμός στο Βόρειο Ημισφαίριο όπως η Μεγάλη Άρκτος ή η Κασσιόπη, είναι ελαφρώς υποτιμημένος. Ίσως να είναι και αυτό μέρος της κατάρας του Απόλλωνα που ζηλέψε τον έρωτα της Άρτεμης για τον κυνηγό Ωρίωνα. Αν και άλλοι λένε ότι ο πονηρούλης Ωρίωνας δεν θα σταματήσει να κυνηγάει τις Πλειάδες... Σε κάθε περίπτωση, αν δεν τον έχετε ήδη εντοπίσει αξίζει να τον αναζητήσετε...
Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009
Κάποιο μικρόβιο μπήκε απ'τη μύτη μου φαίνεται
Κάποιο μικρόβιο μπήκε απ'τη μύτη μου φαίνεται
και μου έχει κάνει διάφορα προβλήματα
ίσως και πυρετό
αλλά δεν έχω θερμόμετρο
δεν έχει σημασία να το ξέρω
ας με μετρήσουν εκεί.
Παίρνω κάτι ληγμένα ντεπόν
απ'το Σεπτέμβρη του 08
να μου έκανες ένα τσάι
να μου έτριβες την πλατούλα
με οινόπνευμα εντριβές
με στοργή κι αγάπη
το μόνο που απόμεινε
οι αναμνήσεις
μιας υγειούς ζωής
όχι όπως τώρα
με μύξες και πονόλαιμο
να βάλω τη μύτη μου στο καλοριφέρ;
δε θα αφήσω τον εαυτό μου να σταθεί εμπόδιο
σ'αυτά που θέλω να κάνω.
Λόγια που αγγίζουν πάντα την καρδιά
λίγη αγάπη όλοι ζητούν
μα δεν κοστίζει
αγάπησέ με
νιώσε αυτό που σου πρέπει
πάρ'το απόφαση
ο Θεός σου δε σ'αγαπά
ένα χέρι μου χτύπησε την πλάτη
και ήσουν εσύ
και χάρηκα πολύ.
Η καρδιά μου είναι ένα ανθισμένο γαρύφαλλο
η καρδιά μου είναι ένα χαρούμενο πεπόνι
η ψυχή μου φτερουγίζει πάνω απ'τις στέγες των σπιτιών
κοιτάζει από ψηλά και σημαδεύει
την πιο γυαλιστερή καράφλα.
Ένα τσέλο νοτίζει τις στιγμές εκείνες του μυαλού
που δείχνουν την άνοιξη
όταν δε θα είμαι πια άρρωστος
ας φύγουν τα σύννεφα του θυμού
η αλήθεια περιμένει
πέρα απ'τον πιο τυφλό ορίζοντα.
Το πύον απ'το σπυρί που έσπασε
ξεράθηκε και άσπρισε-
όσο πιο ψηλα πετάξεις
τόσο πιο ψηλά θα φτάσεις
τόσο πιο δύσκολα θα σε κοιτούν
αυτοί που φοβούνται τον ήλιο.
και μου έχει κάνει διάφορα προβλήματα
ίσως και πυρετό
αλλά δεν έχω θερμόμετρο
δεν έχει σημασία να το ξέρω
ας με μετρήσουν εκεί.
Παίρνω κάτι ληγμένα ντεπόν
απ'το Σεπτέμβρη του 08
να μου έκανες ένα τσάι
να μου έτριβες την πλατούλα
με οινόπνευμα εντριβές
με στοργή κι αγάπη
το μόνο που απόμεινε
οι αναμνήσεις
μιας υγειούς ζωής
όχι όπως τώρα
με μύξες και πονόλαιμο
να βάλω τη μύτη μου στο καλοριφέρ;
δε θα αφήσω τον εαυτό μου να σταθεί εμπόδιο
σ'αυτά που θέλω να κάνω.
Λόγια που αγγίζουν πάντα την καρδιά
λίγη αγάπη όλοι ζητούν
μα δεν κοστίζει
αγάπησέ με
νιώσε αυτό που σου πρέπει
πάρ'το απόφαση
ο Θεός σου δε σ'αγαπά
ένα χέρι μου χτύπησε την πλάτη
και ήσουν εσύ
και χάρηκα πολύ.
Η καρδιά μου είναι ένα ανθισμένο γαρύφαλλο
η καρδιά μου είναι ένα χαρούμενο πεπόνι
η ψυχή μου φτερουγίζει πάνω απ'τις στέγες των σπιτιών
κοιτάζει από ψηλά και σημαδεύει
την πιο γυαλιστερή καράφλα.
Ένα τσέλο νοτίζει τις στιγμές εκείνες του μυαλού
που δείχνουν την άνοιξη
όταν δε θα είμαι πια άρρωστος
ας φύγουν τα σύννεφα του θυμού
η αλήθεια περιμένει
πέρα απ'τον πιο τυφλό ορίζοντα.
Το πύον απ'το σπυρί που έσπασε
ξεράθηκε και άσπρισε-
όσο πιο ψηλα πετάξεις
τόσο πιο ψηλά θα φτάσεις
τόσο πιο δύσκολα θα σε κοιτούν
αυτοί που φοβούνται τον ήλιο.
Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009
"ΒΟΜΒ" THE SYSTEM
Σε συνέχεια του ποσταρίσματος του αγαπητού νεκρού λαγού, θα ήθελα να μοιραστώ και εγώ μαζί σας φωτοφραφίες που έχω τραβήξει κατά καιρούς από Γκράφιτι και Στένσιλ σε τοίχους, σε πόλεις του εξωτερικού (ως γνωστόν οι φίλοι με λένε και Φιλέα Φογκ..!). Ο συγκεκριμένος τρόπος έκφρασης και ίσως τέχνης, όπως θεωρείται από αρκετούς, αποτελεί συγχρόνως και μέσο επικοινωνίας ή ακόμη και ενημέρωσης μεταξύ των "καλλιτεχνών" του δρόμου και των τυχαίων περαστικών. Ειδικά στην περίπτωση της τσιμεντωμένης και γκρίζας Αθήνας, πολλά είναι τα σημεία της πόλης όπου έχουν ομορφύνει εξαιτίας της έμπνευσης των Γκραφιτάδων (κυρίως στο Γκάζι, Εξάρχεια και το Μεταξουργείο αλλά και στα Δυτικά προάστεια). Βέβαια, υπάρχουν και σημεία όπου τα χαριτωμένα Ταγκς και τα εύστοχα πολιτικά συνθήματα μπλέκονται με τις οπαδικές προτιμήσεις των πανταχού Κάγκουρων, αλλά αυτό τελικά είναι και το τίμημα - γοητεία της ελεύθερης έκφρασης που προσφέρει ένας καθαρός, φρεσκοβαμμένος τοίχος. Τις τελευταίες ημέρες, μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, σε πολλά σημεία της πόλης μπορεί να διαβάσει κανείς ιδιαίτερα εύστοχα και έξυπνα συνθήματα και τσιτάτα, κάποια αιχμηρά και άλλα δικαίως συναισθηματικά φορτισμένα. Προσωπικά, μου έχει συμβεί αρκετές φορές το τελευταίο διάστημα, πηγαίνοντας σε κάποια δουλειά ή γενικώς βολτάροντας να διαβάσω κάτι σε κάποιον τοίχο το οποίο θα με προβληματίσει, θα με κάνει να γελάσω ή ακόμη και να συγκινηθώ.
Η Αθήνα γενικά δείχνει να βράζει από νεανική ορμή και έμπνευση μέσα από την τέχνη του δρόμου, μια τέχνη πραγματικά αυθόρμητη, αδέσμευτη από φόρμες αλλά και συχνά πολιτικά στρατευμένη.
Η Αθήνα γενικά δείχνει να βράζει από νεανική ορμή και έμπνευση μέσα από την τέχνη του δρόμου, μια τέχνη πραγματικά αυθόρμητη, αδέσμευτη από φόρμες αλλά και συχνά πολιτικά στρατευμένη.
Υ.Γ.1 : Φίλε deadbunny, χθες το βράδυ βρέθηκα σε μια ενημέρωση που έγινε στη συνέλευση της κατάληψης της Λυρικής Σκηνής, γύρω από τα γεγονότα των ξυλοδαρμών και της καταστολής από τα ΜΑΤ (και από ομάδες χρυσαυγητών οι οποίοι κάνουν συχνές εμφανίσεις πλέον στην περιοχή!!) στο παρκάκι της οδού Κύπρου. Αρκεί μόνο να μεταφέρω πως από τα τελευταία γεγονότα, ένας 28χρονος έχει αποκομίσει εγκαύματα 2ου βαθμού στο σώμα του από κροτίδα κρότου λάμψης και ένας άλλος κινδυνεύει να χάσει 2 δάκτυλα από το δεξί του πόδι. Σύμφωνα με μαρτυρίες που ακούστηκαν, τις οποίες βέβαια μεταφέρω με κάποια επιφύλαξη καθώς δεν ήμουν παρών στα γεγονότα, οι μπάτσοι έριξαν τις κροτίδες ακριβώς πάνω στους ανθρώπους που ήταν συγκεντρωμένοι στο παρκάκι. ΔΕΝ με σοκάρει σίγουρα η πρόθεση του Δημάρχου και των τσουτσεκίων/τριρακίων του στο Δήμο να κονομήσουν με την κατασκευή του ιδιωτικού Πάρκινγκ. Εδώ ο άνθρωπος βγαίνει σε κανάλια και σταθμούς και κράζει πολιτικές παρατάξεις, αμφισβητεί το ίδιο το ΣΤΕ και τη Δασική Υπηρεσία για τις αποφάσεις του για το θέμα του Βοτανικού, έχει γίνει ο κυριότερος και θερμότερος εκφραστής των συμφερόντων του Βωβού και γενικώς υβρίζει και συκοφαντεί, ας με συγχωρήσετε, με τον πλεόν πούστικο τρόπο. Σίγουρα ούτε με σοκάρει η στάση των ΜΑΤ και των διορισμένων δημοτικών υπαλλήλων, οι οποίοι με τις συχνά βίαιες και δολοφονικές τους ενέργειες απλά γίνονται όλο και περισσότερο μισητοί στα μάτια του κόσμου.Και ούτε αποτελεί έκπληξη η στάση των ΜΜΕ και των δελτίων ειδήσεων που περάσαν το θέμα σχετικά στα ψιλά χωρίς κουβέντα για τις πιπεράτες λεπτομέρειες.ΟΛΟΙ συνεργάτες είναι.
Υ.Γ.2 : Για να ελαφρύνω λίγο το ύφος του κειμένου, είμαι ανοικτός στην κριτική και τα σχόλια. Σε όλους εκτός από έναν.Το επόμενο σχόλιο του Johnny Montana μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο εν τέλει για την ίδια τη σωματική του ακεραιότητα. Η υπομονή έχει και τα όριά της.
Παρακάτω ακολουθούν οι φωτογραφίες που σας ανέφερα.Κάποιες είναι από το τείχος του Βερολίνου, κάποια από τοίχο στη Ρώμη, και η τελευταία από το τείχος που χωρίζει τις γειτονιές των καθολικών από αυτές των προτεσταντών στο Μπέλφαστ.
Σας χεραιτώ με ένα σύνθημα/ευχή το οποίο διάβασα στη Βικτώρια (όχι του Λονδίνου!!!) το μεσημέρι και μου έκανε εντύπωση : "ΥΓΕΙΑ, ΚΑΥΛΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 2009".
Σας χεραιτώ με ένα σύνθημα/ευχή το οποίο διάβασα στη Βικτώρια (όχι του Λονδίνου!!!) το μεσημέρι και μου έκανε εντύπωση : "ΥΓΕΙΑ, ΚΑΥΛΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 2009".
Φιλιά
Διάλογος ή Επίφαση Διαλόγου
Στο κλίμα του ποστ για τα κομμένα δένδρα, αξίζει να αναφερθεί πως χθες καταψηφίστηκε, στα πλαίσια του Εθνικου Συμβουλια Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΕΣΧΣΑΑ), το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για τον Τουρισμό. Το πλαίσιο αυτό μαζί με τα άλλα ειδικά και το Γενικό που ψηφίστηκε πρόσφατα στην βουλή, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια ουσιώδη μεταρρύθμιση στον τομέα του εθνικού και περιφερειακού χωροταξικού σχεδιασμού, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 2742/1999 του ΠΑΣΟΚ.
Τελικά όμως, η όλη ιστορία έχει αμφισβητηθεί τόσο επί της διαβούλευσης όσο και επί του περιεχομένου από πλειάδα επιστημονικών και κλαδικών φορέων που βάλλουν κατά του ΥΠΕΧΩΔΕ. Το πλαίσιο του τουρισμού φέρει τις μεγαλύτερες αντιδράσεις, καθότι υποστηρίζεται ότι προωθεί ένα μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης παρόμοιο με εκείνο που υιοθετήθηκε παλαιότερα κατά μήκος των ισπανικών ακτών. Δεν θα ήθελα να σας κουράσω με τις απόψεις μου για τα περιεχόμενα του πλαισίου.
Θέλω μόνο να επισημάνω ότι εξαρχής οι διάφοροι φορείς είχαν καταγγείλει την φύση της διαβούλευσης καθώς και τον αποκλειστικά γνωμοδοτικό χαρακτήρα ενός οργάνου όπως το ΕΣΧΣΑΑ. Έτσι, και ενώ έχει γίνει σάλος εδώ και πολύ καιρό, και ενώ υπάρχει σαφές κοινό μέτωπο φορέων κατά του σχεδίου, και ενώ για το θέμα ακόμα και ο Ν.Δ επίτροπος περιβάλλοντος της ΕΕ Σταύρος Δήμας δεν συγκλίνει με το ΥΠΕΧΩΔΕ, και ενώ τελικά χθες το σχέδιο καταψηφίσθηκε, ο Σουφλιάς μπορεί να πάρει παραμάσχαλα το κείμενο, να το πάει σε μια κυβερνητική επιτροπή υπουργών (βλ. 2742/1999), να το περάσουν πίνωντας κανένα ουισκάκι, και να γίνει νόμος του κράτους χωρίς καν να πάει στην βουλή (μόνο το γενικό χρειάζεται να εγκριθεί από τη βουλή).
Μην βιαστεί να πει κανείς ότι δουλειά μιας κυβέρνησης είναι να επιβάλει τελικά την θελησή της. Η χωροταξία, εκτός ότι είναι ένα κλάδος στον οποίο η Ελλάδα συναγωνίζεται το Τιμπουκτού, μπορεί να εφαρμοστεί μονο αν υφίσταται η σύμφωνη γνώμη των καθ ύλην αρμόδιων επιστημόνων χωροτακτών. Πέραν του ότι και το συλλογικό τους όργανο ανήκει σε αυτά που καταψήφισαν το πλαίσιο, είναι δυνατό να προχωράς μια αναπτυξιακή και χωροταξική πολιτική όταν σε κράζουν (sic) όλοι εκείνοι που θα κληθούν να εφαρμόσουν τις αρχές αυτού του σχεδίου? Θα τους κατηγορήσεις ότι είναι όλοι μίζεροι αριστεροί που δεν βλέπουν τις προοπτικές ανάπτυξης? Μα ακόμα και έτσι να ήταν, η φωνή τους, ειδικά όταν είναι ενωμένοι, είναι πολύ πιο ισχυρή από την φωνή μιας κυβέρνησης που ΔΕΝ έχει κάνει σοβαρά βήματα υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος. Αφήστε που είναι τρομερά αμφίβολο αν υφίστανται εντός του ΥΠΕΧΩΔΕ οι μηχανισμοί που θα διευκολύνουν την επιστημονική παρακολούθηση ενός τέτοιου σχεδιασμού.
Και τελικά αυτός ο ‘γνωμοδοτικός’ χαρακτήρας, μήπως είναι απλά άλλη μια επίφαση διαλόγου? Θα μάθουμε ποτέ να συζητάμε και να αποφασίζουμε με ένα κοινά αποδεκτό τρόπο?
Τελικά όμως, η όλη ιστορία έχει αμφισβητηθεί τόσο επί της διαβούλευσης όσο και επί του περιεχομένου από πλειάδα επιστημονικών και κλαδικών φορέων που βάλλουν κατά του ΥΠΕΧΩΔΕ. Το πλαίσιο του τουρισμού φέρει τις μεγαλύτερες αντιδράσεις, καθότι υποστηρίζεται ότι προωθεί ένα μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης παρόμοιο με εκείνο που υιοθετήθηκε παλαιότερα κατά μήκος των ισπανικών ακτών. Δεν θα ήθελα να σας κουράσω με τις απόψεις μου για τα περιεχόμενα του πλαισίου.
Θέλω μόνο να επισημάνω ότι εξαρχής οι διάφοροι φορείς είχαν καταγγείλει την φύση της διαβούλευσης καθώς και τον αποκλειστικά γνωμοδοτικό χαρακτήρα ενός οργάνου όπως το ΕΣΧΣΑΑ. Έτσι, και ενώ έχει γίνει σάλος εδώ και πολύ καιρό, και ενώ υπάρχει σαφές κοινό μέτωπο φορέων κατά του σχεδίου, και ενώ για το θέμα ακόμα και ο Ν.Δ επίτροπος περιβάλλοντος της ΕΕ Σταύρος Δήμας δεν συγκλίνει με το ΥΠΕΧΩΔΕ, και ενώ τελικά χθες το σχέδιο καταψηφίσθηκε, ο Σουφλιάς μπορεί να πάρει παραμάσχαλα το κείμενο, να το πάει σε μια κυβερνητική επιτροπή υπουργών (βλ. 2742/1999), να το περάσουν πίνωντας κανένα ουισκάκι, και να γίνει νόμος του κράτους χωρίς καν να πάει στην βουλή (μόνο το γενικό χρειάζεται να εγκριθεί από τη βουλή).
Μην βιαστεί να πει κανείς ότι δουλειά μιας κυβέρνησης είναι να επιβάλει τελικά την θελησή της. Η χωροταξία, εκτός ότι είναι ένα κλάδος στον οποίο η Ελλάδα συναγωνίζεται το Τιμπουκτού, μπορεί να εφαρμοστεί μονο αν υφίσταται η σύμφωνη γνώμη των καθ ύλην αρμόδιων επιστημόνων χωροτακτών. Πέραν του ότι και το συλλογικό τους όργανο ανήκει σε αυτά που καταψήφισαν το πλαίσιο, είναι δυνατό να προχωράς μια αναπτυξιακή και χωροταξική πολιτική όταν σε κράζουν (sic) όλοι εκείνοι που θα κληθούν να εφαρμόσουν τις αρχές αυτού του σχεδίου? Θα τους κατηγορήσεις ότι είναι όλοι μίζεροι αριστεροί που δεν βλέπουν τις προοπτικές ανάπτυξης? Μα ακόμα και έτσι να ήταν, η φωνή τους, ειδικά όταν είναι ενωμένοι, είναι πολύ πιο ισχυρή από την φωνή μιας κυβέρνησης που ΔΕΝ έχει κάνει σοβαρά βήματα υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος. Αφήστε που είναι τρομερά αμφίβολο αν υφίστανται εντός του ΥΠΕΧΩΔΕ οι μηχανισμοί που θα διευκολύνουν την επιστημονική παρακολούθηση ενός τέτοιου σχεδιασμού.
Και τελικά αυτός ο ‘γνωμοδοτικός’ χαρακτήρας, μήπως είναι απλά άλλη μια επίφαση διαλόγου? Θα μάθουμε ποτέ να συζητάμε και να αποφασίζουμε με ένα κοινά αποδεκτό τρόπο?
Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009
ΚΥΠΡΟΥ Κ ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΓΩΝΙΑ
Αυτό το post ήθελα να το δημοσιεύσω από την πρώτη στιγμή,αλλα μια η βαρεμάρα k μια η έλλειψη χρόνου,έμενε συνεχώς στα σκαριά. Μετα από τόσες κ τόσες μέρες,έφτασε η στιγμή να με φάτε στην μάπα για τα καλά.
Ήθελα λοιπόν να πω 2 λογάκια για το έγκλημα που συντελέστηκε στην συμβολή των οδών Κύπρου k Πατησίων τις τελευταίες μέρες.Το ξημέρωμα λοιπόν της 26 Γενάρη,ο Δήμος με την βοήθεια της ελληνικής αστυνομίας,κατέστρεψε έναν από τους τελευταίους φυσικούς πόρους της Κυψέλης. Παραβλέποντας απορριπτικές αποφάσεις k κάθε νόμιμη διαδικασία, ο k. Κακλαμάνης k οι παρατρεχάμενοι του, είπαν να κάνουν πως δεν άκουσαν,πως δεν είδαν κτλ κτλ κ να βάλουν μπροστά το θεάρεστο έργο τους.Έτσι τα θέρισαν τα καημένα τα δεντράκια που σημειωτέον,ήταν υπεραιωνόβια k προστατευμένα.
Επίσης,μετά την κατακραυγή κ βλέποντας ότι όλη σχεδόν η ελληνική κοινωνία είναι απέναντι τους, έμαθα ότι επιστρατεύτηκαν ακόμη k μπράβοι για να τρομοκρατήσουν τους κατοικους που περιφρουρούσαν το ρημαγμένο πάρκο...Ούτε στα "καλά παιδια" αυτά.
Ευτυχώς, οι πολίτες αυτοί δεν είναι χέστες, είναι ακόμη εκεί k είναι ακόμη πολλοί. Κάθε μέρα που περνάω από εκεί, τους βλέπω να κάθονται,να συζητάνε,να τρώνε,να κοιμούνται,πάντως οχι να φεύγουνε. Ευτυχώς που υπάρχει ακόμη κόσμος που αντιδράει στην αδικία κ κάνει κάτι γιαυτό...όσο υπάρχουν έστω κ λίγοι που αντιδρούν,θα υπάρχει ελπίδα στον κόσμο.
Ελπίζω να μην γίνει το χατίρι τις ξεδιάντροπης αυτής δημοτικής αρχής k του k. Κακλαμάνη (ο οποιος αφού φύλαγε για περίπου 20 μέρες το ψεύτικο δεντράκι στο Σύνταγμα για να κάνουμε όλοι μαζί ευτυχισμένα κ χαρούμενα Χριστούγεννα, έκοψε σε λίγες ώρες ,περίπου 50 υπεραιωνόβια δέντρα από τον πιο ταλαιπωρημένο k τσιμεντοποιημένο δήμο τις Αττικής (αν όχι του κόσμου όλου). Νίκη στο πράσινο k στο δίκαιο του κόσμου που έχει λαλήσει κ δεν ξέρει τι να κάνει (ή ξέρει μα δεν τολμάει;) . ΒΑΛΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΦΥΤΡΩΣΟΥΝ
Ήθελα λοιπόν να πω 2 λογάκια για το έγκλημα που συντελέστηκε στην συμβολή των οδών Κύπρου k Πατησίων τις τελευταίες μέρες.Το ξημέρωμα λοιπόν της 26 Γενάρη,ο Δήμος με την βοήθεια της ελληνικής αστυνομίας,κατέστρεψε έναν από τους τελευταίους φυσικούς πόρους της Κυψέλης. Παραβλέποντας απορριπτικές αποφάσεις k κάθε νόμιμη διαδικασία, ο k. Κακλαμάνης k οι παρατρεχάμενοι του, είπαν να κάνουν πως δεν άκουσαν,πως δεν είδαν κτλ κτλ κ να βάλουν μπροστά το θεάρεστο έργο τους.Έτσι τα θέρισαν τα καημένα τα δεντράκια που σημειωτέον,ήταν υπεραιωνόβια k προστατευμένα.
Επίσης,μετά την κατακραυγή κ βλέποντας ότι όλη σχεδόν η ελληνική κοινωνία είναι απέναντι τους, έμαθα ότι επιστρατεύτηκαν ακόμη k μπράβοι για να τρομοκρατήσουν τους κατοικους που περιφρουρούσαν το ρημαγμένο πάρκο...Ούτε στα "καλά παιδια" αυτά.
Ευτυχώς, οι πολίτες αυτοί δεν είναι χέστες, είναι ακόμη εκεί k είναι ακόμη πολλοί. Κάθε μέρα που περνάω από εκεί, τους βλέπω να κάθονται,να συζητάνε,να τρώνε,να κοιμούνται,πάντως οχι να φεύγουνε. Ευτυχώς που υπάρχει ακόμη κόσμος που αντιδράει στην αδικία κ κάνει κάτι γιαυτό...όσο υπάρχουν έστω κ λίγοι που αντιδρούν,θα υπάρχει ελπίδα στον κόσμο.
Ελπίζω να μην γίνει το χατίρι τις ξεδιάντροπης αυτής δημοτικής αρχής k του k. Κακλαμάνη (ο οποιος αφού φύλαγε για περίπου 20 μέρες το ψεύτικο δεντράκι στο Σύνταγμα για να κάνουμε όλοι μαζί ευτυχισμένα κ χαρούμενα Χριστούγεννα, έκοψε σε λίγες ώρες ,περίπου 50 υπεραιωνόβια δέντρα από τον πιο ταλαιπωρημένο k τσιμεντοποιημένο δήμο τις Αττικής (αν όχι του κόσμου όλου). Νίκη στο πράσινο k στο δίκαιο του κόσμου που έχει λαλήσει κ δεν ξέρει τι να κάνει (ή ξέρει μα δεν τολμάει;) . ΒΑΛΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΦΥΤΡΩΣΟΥΝ
Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009
I got You babe... again and again and again....
Μιλώντας για ταινίες, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον συγκλονιστικό Μπιλ Μάρει στην 'Hμέρα της Mαρμότας? Μια ταινία που επανέρχεται στην επικαιρότητα και ίσως ήρθε η ώρα να την ξαναδώ για πολλοστή φορά. Ο λόγος δεν είναι άλλος από την συμπλήρωση, χθες, 122 χρόνων από την πρώτη φορά που καταγράφηκε η συμπεριφορά μιας μαρμότας στο Πανξατόνι της Πενσυλβάνια ως στοιχείο πρόγνωσης του καιρού. Μια ερμηνεία που δύσκολα θα ξεχαστεί όπως δύσκολα ξεχνιέται και η Άντι Μακ Ντάουελ που αποτέλεσε έναν από τους πρώιμους κινηματογραφικούς μου έρωτες.By the way, δυναμικό το νέο template, αλλά ωραία ήταν και η προηγούμενη πρασινάδα....
Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009
Εκτίμηση Κατάστασης
Έχουν μαζευτεί αρκετά ενδιαφέροντα posts που αξίζει να παραμείνουν για λίγο στο προσκηνιο. Από την πλευρά μου δεν νομίζω να προσθέσω κάτι μέχρι το τέλος της εβδομάδας, οπότε και σκοπεύω να τελειώσω το δεύτερό μέρος του άρθρου μου. Μετά λύπης παρατήρησα και την μείωση των συνεργατών. Με αυτό το post θέλω μόνο να θέσω μερικά ερωτήματα που ίσως να δημιουργήσον βάση γα ευρύτερη συζήτηση. Δεν έχω πατήσει το πόδι μου στην Αθήνα από τον περασμένο Αύγουστο, και όσο και αν ενημερώνομαι κατά το δοκούν για τα τεκταινόμενα, είναι πρακτικά αδύνατο να έχω καλύτερη εικόνα από αυτόπτες μάρτυρες. Με δεδομένα λοιπόν τα γεγονότα του Δεκέμβρη, αναζητώ απόψεις στα επόμενα ερωτήματα:
1. Από τις 'ταραχές' του Δεκέμβρη απέμεινε 'κάτι' που να έχει αλλάξει την καθημερινότητα στην Αθήνα? Με την φαντασία μου εικάζω πως αυτο το 'κάτι' μπορεί να είναι από μια μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση του κόσμου για θεματα κοινωνικής ατζέντας μέχρι την δημιουργία ομάδων που θα ήθελαν να κεφαλοποιήσουν οσα συνέβησαν.
2. Δεν χρησιμποίησα τον όρο 'ταραχές' τυχαια! Ο πολύς κόσμος εξέλαβε τα γεγονότα του Δεκέμβρη ως ταραχές που θα πρέπει να ξεχαστούν ώστε να επιστρέψουμε στο πριν την 6η Δεκέμβρη status quo ή απέδωσαν έστω κάποιο δίκιο σε αυτή την νεανική και όχι μόνο έκρηξη?
Δεν αναζητώ φυσικά στατιστικά στοιχεία και απόλυτα τεκμηριωμένες απαντήσεις. Απλά την άποψη ανθρώπων που κινούνται σε ένα ευρύ περιβάλλον και συνομιλούν με συγγενείς, φίλους, συντρόφ0υς (ερωτικούς όχι πολιτικούς), και συναδέλφους. Η τρίτη ερώτηση είναι καθαρά υποκειμενική.
3. Αν υποθέσουμε ότι η βάση του αναβρασμού είναι τα προβλήματα της παιδείας, πιστεύετε ότι είναι θεμιτό το μακροπρόθεσμο κλεισιμο-κατάληψη σχολείων ή σχολών και τι πιστεύετε για την κατάργηση ή μη του πανεπιστημιακού ασύλου?
1. Από τις 'ταραχές' του Δεκέμβρη απέμεινε 'κάτι' που να έχει αλλάξει την καθημερινότητα στην Αθήνα? Με την φαντασία μου εικάζω πως αυτο το 'κάτι' μπορεί να είναι από μια μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση του κόσμου για θεματα κοινωνικής ατζέντας μέχρι την δημιουργία ομάδων που θα ήθελαν να κεφαλοποιήσουν οσα συνέβησαν.
2. Δεν χρησιμποίησα τον όρο 'ταραχές' τυχαια! Ο πολύς κόσμος εξέλαβε τα γεγονότα του Δεκέμβρη ως ταραχές που θα πρέπει να ξεχαστούν ώστε να επιστρέψουμε στο πριν την 6η Δεκέμβρη status quo ή απέδωσαν έστω κάποιο δίκιο σε αυτή την νεανική και όχι μόνο έκρηξη?
Δεν αναζητώ φυσικά στατιστικά στοιχεία και απόλυτα τεκμηριωμένες απαντήσεις. Απλά την άποψη ανθρώπων που κινούνται σε ένα ευρύ περιβάλλον και συνομιλούν με συγγενείς, φίλους, συντρόφ0υς (ερωτικούς όχι πολιτικούς), και συναδέλφους. Η τρίτη ερώτηση είναι καθαρά υποκειμενική.
3. Αν υποθέσουμε ότι η βάση του αναβρασμού είναι τα προβλήματα της παιδείας, πιστεύετε ότι είναι θεμιτό το μακροπρόθεσμο κλεισιμο-κατάληψη σχολείων ή σχολών και τι πιστεύετε για την κατάργηση ή μη του πανεπιστημιακού ασύλου?
Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΣΕΠ
Άγνωστε μαθητή που κάθεσαι
σε τούτο το θρανίο
εδώ κι εγώ σπατάλησα
για τον ΑΣΕΠ ημέρες δύο
κι αν πάτωσα κι απέτυχα
πολύ δε με πειράζει
μα το 3ήμερο έχασα
κι αυτό έχω μαράζι
επιπροσθέτως μ'ενοχλεί
βαθιά με έχει θίξει
που η μπροστά μελαχρινή
ματιά δε μού'χει ρίξει
θα την πάρω να φύγουμε
σ'άλλη γη σ'άλλα μέρη
που είναι όλο 3ήμερα
κι ΑΣΕΠ κανείς δεν ξέρει
σε τούτο το θρανίο
εδώ κι εγώ σπατάλησα
για τον ΑΣΕΠ ημέρες δύο
κι αν πάτωσα κι απέτυχα
πολύ δε με πειράζει
μα το 3ήμερο έχασα
κι αυτό έχω μαράζι
επιπροσθέτως μ'ενοχλεί
βαθιά με έχει θίξει
που η μπροστά μελαχρινή
ματιά δε μού'χει ρίξει
θα την πάρω να φύγουμε
σ'άλλη γη σ'άλλα μέρη
που είναι όλο 3ήμερα
κι ΑΣΕΠ κανείς δεν ξέρει
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)